เจ้าสาวปลดหนี้

มาวิน...เขาเป็นเจ้าบ่าว และก็เป็นเจ้าหนี้
เปรมวดี...เธอเป็นเจ้าสาว และก็เป็นลูกหนี้
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เมื่อทุกอย่างสงบลง ร่างแกร่งก็ขยับลงนอนข้างๆ สวมกอดคนที่ยังแง่งอนเอาไว้แนบแน่น
“หายโกรธพี่หรือยังคนดี” หอมแก้มนวลที่ยังจงใจเบือนหนี พอเธอทำท่าจะพยศ ก็กระชับวงแขนแน่นขึ้น “หืม...ว่าไง”
“เราจะหย่ากันให้เร็วที่สุดค่ะ”
มาวินที่ยังไม่หมดอารมณ์หวานชื่นถึงกับไปต่อไม่เป็น
“พี่ไม่หย่า!” โมโหและก็ไม่คิดว่าจะได้ยินอะไรแบบนี้
“จำได้หรือเปล่าว่าเซ็นสัญญาอะไรไว้กับพี่” ไม่คิดเลยว่าตัวเองจะต้องเอาเรื่องพวกนี้มาข่มขู่
“แต่ฉันจะหย่าค่ะ ไม่ว่าสัญญาอะไร ฉันก็ไม่สนแล้วค่ะ” ผลักไสแต่ก็เหมือนเขาจะยิ่งนิ่ง
“แล้วจะเอาอะไรมาใช้หนี้”
กัดริมฝีปากแน่น ก่อนจะเบือนหน้าหนีไปอีกทาง ยิ่งเขาเอาเรื่องพวกนี้มาตอกย้ำก็ยิ่งรู้สึกถึงความพ่ายแพ้ ยิ่งตอกย้ำว่าเขาเองไม่เคยรู้สึกเหมือนที่เธอกำลังรู้สึก
“ฉันจะขอร้องให้ที่บ้านขายทุกอย่างมาใช้หนี้คุณกับครอบครัว พอใจไหมคะ” พยายามจะขยับหนี แต่ก็ยังถูกเขาเหนี่ยวรั้งเอาไว้
“นั่นก็เป็นเรื่องของเปรมกับครอบครัวพี่”
ไม่เข้าใจว่าเขายังต้องการอะไรอีก
“แต่พี่หมายถึงคือเปรมจะใช้หนี้ที่ติดพี่ยังไง”
“ฉันไปติดหนี้อะไรคุณอีก คุณอยากได้อะไรอีกล่ะ เอาชีวิตฉันไปเลยดีไหมคะ” หันไปตัดพ้อ ผลักไสคนที่ชะโงกจ้องในระยะประชิด
“ชีวิตเปรมเหรอ ก็น่าสนใจดีนะ...นี่แหละที่พี่ต้องการ พี่ต้องการให้เปรมใช้หนี้ด้วยการอยู่กับพี่ตลอดไป”
“ไม่ค่ะ เปรมไม่โอเคอะไรด้วย เปรมไม่ได้ต้องการอยู่กับพี่อีกแล้ว ทำไมพี่ไม่เข้าใจคะ” มองเขาอย่างตรงไปตรงมา โกรธแสนโกรธที่เขาเอาความรู้สึกของเธอมาล้อเล่นไม่จบไม่สิ้น