หลงเด็ก

ทิมไม่รู้ว่าการสอนคนสักคนมักยากเย็นถึงเพียงนี้
หล่อนเหมือนคนที่เข้าใจอะไรได้ง่ายดาย หากแต่ดวงตาใสแจ๋วที่กำลัง
เงยมองสบมานี้ทำให้เชื่อไม่ลงว่าคำสอนของเขาจะเข้าไปในสมองของเธอได้
“แต่ที่จันทร์เห็นผู้หญิงคนนั้นเขาไม่ได้ถูกคุณทิมทำร้ายนี่คะแต่ผู้หญิงคน
นั้นเขา...เขาทำร้ายคุณทิม เขากัด...เออ...”
สายตาขลาดกลัวลดลงมองส่วนที่ถูกผ้าขนหนูผืนหนาปกปิดเอาไว้ และเพียงแค่หล่อนมองอะไรๆ ที่เพิ่งสงบก็เหมือนถูกปลุกให้ตื่นขึ้นอีกครั้ง ที่แน่ๆ หล่อนไม่ใช่นกหงส์หยกแสนสวยหรอก แต่หล่อนคือแม่มด!
“จันทร์กระจ่าง!!”