รักเพียงคุณ

“เรานอนกันใช่ไหมคืนนั้น” ผมขวานผ่าซาก
“นาย คุณอรุณ…พูดอะไร ออ ใช่ ผมนอนห้องคุณคืนก่อน”
มันคงซ้อมมาอย่างดี ผมเดินมาใกล้มัน “มองหน้าฉัน เรา ‘เอา’ กัน หมายถึงแบบนั้นโว้ย”
มันตาโต
“ทำไมตกใจ”
มันก้มหน้า อย่าบอกนะว่าร้องไห้ ผมเดินไปใกล้ มันก้าวหนี
“คุณทำบ้าๆ กับร่างกายผม ทำผมเจ็บนะ”
มันเสียงสั่น
“แต่ที่ฉันจำได้สนุกสุดเหวี่ยงเลยนะ”