ลมพารัก

“ไหนว่าทำงานสามวัน” อรุณลักษณ์เดินเข้ามาใกล้ แต่ไม่ยอมนั่งลงเคียงข้างเขา เธอรู้สึกหายใจไม่ออกและพยายามจะไม่มองสำรวจเรือนกายน่าอิงซบของคนที่ตั้งใจโชว์
“ก็พี่เร่งให้เสร็จไวๆ ไงครับ จะได้พาคนสวยเที่ยว”
“น่ารักที่สุด” ด้วยความเผลอตัวทำให้หญิงสาวขยับเข้าไปชิดขอบเตียง ยื่นมือไปหยิกแก้มสากทั้งสองข้างพร้อมกับเอ่ยชมไม่ขาดปาก
“น่ารักแล้วรักหรือเปล่า”
พายุสอดท่อนแขนผ่านเอวบางไปโอบประคองเหนือสะโพกกลมกลึงไว้ ดันร่างบางให้เข้ามาใกล้ยิ่งขึ้น ตาคมกริบมีประกายแห่งความปรารถนาออกมาท่วมท้น แต่กับอรุณลักษณ์แล้วเธอไม่ทันได้สังเกตเพราะมัวแต่หัวเราะชอบใจกับวิธีการอออดอ้อนของเขา
“รักสิคะ น่ารักขนาดนี้ไม่รักได้ไง…อุ๊ย!”