ทัณฑ์เสน่หาชีคทมิฬ

“เธอกับพ่อแม่เธอหลอกฉัน” เสียงเขาเข้มห้วน ดวงตาแววโรจน์จากความโกรธที่ถูกหลอก
“เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพ่อแม่พรีมค่ะ พรีมขอร้องท่านเองค่ะ พรีมอยากสบาย อยากมีชีวิตที่ดีเลยสวมรอยเป็นปริมค่ะ” พรวิภาแก้ตัว หล่อนยอมรับผิดไว้คนเดียว “คุณพ่อคุณแม่ไม่ยอม พรีมก็ดื้อรั้นอยากมา พรีมผิดเองค่ะท่านชีค”
“อยากสบายงั้นเหรอ” น้ำเสียงเขายังคงเช่นเดิม “ต่อไปนี้อย่าคิดเลยว่าตัวเองจะสบาย ฉันไม่เลี้ยงคนที่หลอกลวงฉันให้สุขสบายแน่นอน ฉันจะทำในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับที่เธอหวังไว้”
ใบหน้าจาฟาห์ตอนนี้น่ากลัว แต่ไม่เท่ากับเรื่องที่เขาทำต่อจากนี้ มือใหญ่กระชากแขนเล็ก ก่อนจะเหวี่ยงร่างอรชรไปบนเตียง
“เธอเสนอตัวเป็นผู้หญิงบนเตียงของฉัน เธอไม่ผิดหวังแน่ ฉันจะสนองเธอให้ถึงใจ” ปากพูดมือก็กระชากชุดสวยจนขาดติดมือ “แควก...แควก”
“ไม่ค่ะท่านชีค...ไม่” คำร้องห้ามดูไร้ประโยชน์ ตอนนี้เขากำลังลงทัณฑ์หล่อนตามอารมณ์คุกรุ่นในจิตใจ โดยที่พรวิภาไม่อาจห้ามปรามหรือระงับการกระทำของเขาได้เลย