อุ้มรักหมอเถื่อน

ฝากเรื่องราวความรักล้นๆ เหลือๆ ของหมอต่อด้วยนะคะ หมอต่อผู้ทิ้งจรรยาบรรณไว้ข้างเตียงทุกครั้งเวลาอยู่กับมานิดา กับคนอื่นเขามีจรรยาบรรณความเป็นหมอ แต่กับมานิดาเขามีแต่ความหื่นความต้องการเท่านั้น


“ตื่นเดี๋ยวนี้นะหมอต่อ” เธอทุบอกเขาแรงๆ เพื่อปลุกเขาให้ตื่น
“อือ...มานิดาอยากได้ผัวตอนเช้าเหรอ ได้สิ หมอต่อคนนี้ยังมีแรงเหลือเฟือ” เขาตอบทั้งๆ ที่หลับตาและกระชับกอดคนที่ทาบทับบนอกของตนเองเข้าหาแนบแน่นโดยไม่สนใจว่ามือน้อยๆ จะทุบตีรัวอกของตนเอง
“อือ...ปล่อยมานิดานะหมอต่อ ปล่อยแล้วมาคุยกันให้รู้เรื่อง” ทั้งทุบทั้งตีและดันตัวเองออกจากอ้อมแขนแข็งแรงของหมอไร้จรรยาบรรณคนนี้
“อือ...ก็นึกว่าอยากได้ตอนเช้าอีก จะคุยอะไรก็คุยตอนนี้แหละ พูดมาเลย หมอต่อฟังมานิดาเสมอ” เขาลืมตาจ้องมองหน้าของคนที่นอนทับเกยอยู่บนอกตัวเอง และก็ได้เห็นสายตามองแรงกรุ่นโกรธมาทางตัวเอง เธอกำลังโกรธเขา แต่เขาไม่สนใจหรอกก็แค่โกรธเอง
“ฟังแต่หมอต่อไม่เคยทำตามที่มานิดาบอกและขอร้องสักครั้ง” เธอบอกเขาและพยายามดิ้นให้ตัวเองหลุดจากอ้อมแขนแข็งแรง
“ก็หมอต่อฟังเสมอไง แต่ไม่รับปากว่าจะทำตาม” เขาบอกเธออย่างคนเจ้าเล่ห์
“หมอต่อ...” น้ำเสียงที่ดังและจริงจังกว่าทุกครั้งของมานิดาทำให้เขารีบปล่อยเธอทันที และทันทีที่ได้รับอิสระ มานิดาก็รีบถอยห่างเขาดึงผ้าห่มตามตัวเองมาด้วย เพราะตอนนี้เธอโป๊อยู่ ซึ่งหมอหนุ่มก็เช่นกัน
“อ่ะ...มีอะไรก็ว่ามามานิดา หรือถ้าให้หมอต่อใช้เครื่องมือแพทย์ส่วนตัวตรวจตอนเช้าได้นะ หมอต่อพร้อม”
“ทำไมหมอต่อทำอีก มานิดาบอกว่าห้ามแตะต้องมานิดาอีกยังไงคะ”
คนได้ฟังก็ย่นคิ้วกลอกตาไปมากับคำพูดของมานิดา เขาทำเหมือนมันเป็นเพียงอากาศที่พัดผ่านแล้วก็ยิ้มทรงเสน่ห์ให้เธอโดยไม่พูดไม่จาโต้ตอบ
“หมอต่ออธิบายมาสิคะ ว่าทำแบบนั้นทำไมเมื่อคืนนี้ อีกอย่างไปอ่างมาแล้วทำไมต้องมาทำแบบนั้นกับมานิดาอีก สกปรก!” เธอบอกเขาแล้วก็อดน้อยใจเสียใจเมื่อนึกว่าก่อนที่เขาจะมานอนกับตัวเอง เขาไปมีความสุขกับผู้หญิงคนอื่น ให้ตายสิมานิดา เธอมีความคิดแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่ และคิดได้ยังไง เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกัน
“ก็มานิดายังไม่ท้อง หมอต่อต้องขยันเพื่อที่ลูกของหมอต่อจะได้มาเกิดในท้องของมานิดาไวๆ ไง อีกอย่างหมอต่ออาบน้ำแล้ว สะอาดไม่สกปรก แถมที่อ่างน้องๆ หนูๆ ก็อาบน้ำขัดขี้ไคลให้หมอต่อทุกซอกทุกมุม ไม่สกปรกแน่นอน หรือหึงหมอต่อฮึ” เขาถามในท้ายประโยคพร้อมขยับตัวลุกขึ้นพิงหัวเตียงจ้องมองคนที่นอนหลบสายตาตัวเองอยู่
“ไม่ได้หึงสักหน่อย ......"