รอยรักราคีมาร

“รู้จักคำว่าทุเรศไหม ทุเรศก็คือทุเรศ ไม่เกี่ยวกับเห็นไม่เห็น!”

ชายหนุ่มยักไหล่ไม่ยี่ระ “ผัวเมียเห็นกันหมดแล้วอายทำไม ถ้าฉันไปแก้ผ้าในห้าง ในตลาดค่อยว่าไปอย่าง”

สุดจะทน ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับผู้ชายคนนี้แล้ว ไม่รู้พี่วันไปขุดมาจากไหน เคยเล่าให้ฟังเป็นสุภาพบุรุษแสนดี นี่มันวายร้ายชัดๆ

“ด่าในใจเหรอ เชิญตามสบายเพราะฉันไม่ได้ยิน” เขาผิวปาก แล้วหยิบเผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำท่าทางสบายอารมณ์

มือบางกำผ้าปูที่นอน ในอกปวดร้าวระบม

ตุบ ตุบ ตุบ

กำปั้นทุบลงบนฟูกหนา น้ำตาเอ่อคลอ เธอเจ็บใจที่ไม่สามารถทำอะไรได้ เจ็บใจในความอ่อนแอ ถึงได้กลายเป็นแบบนี้

“นี่เธอ! ถ้าไม่เจ็บมือก็ทุบเยอะๆ นะ เผื่อที่นอนมันจะนุ่มขึ้น!”

ปัง!

ประตูห้องน้ำปิดลงตามเดิม หญิงสาวชะงักมือสั่นเทา หยิบหมอนขึ้นมาปิดหน้าตนเองไว้แน่น

“กรี๊ด!!!!!”

การเป็นนางเอกของเรื่องนี้ไม่ง่ายเลย แล้วนางเอกเราจะรับมือกับผู้ชายปากร้าย ใจเสีย แถมยังแค้นเธอได้ยังไงกัน ฝากติดตามผลงานด้วยค่า