ลางรักรอยสวาท

“…..”
หญิงสาวกัดฟัน ใบหน้าเหยเก ส่ายสะบัดจนเม็ดน้ำตากระเซ็นไปตกต้องลงบนหลังมือของเขาที่ประสานซอกนิ้วแล้วขึงสองแขนของเธอเอาไว้กับพื้นที่นอน
เสียงสะอื้นครางดังขึ้นเบาๆ ในวินาทีที่กลีบบุปผาบอบบางกำลังรูดรัดความอึดอัดที่เบียดแค่นเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตเธอ
“วิเศษที่สุด...ดาหลา โอว…ทำไมมันคับแคบอย่างนี้”
เขาละล่ำละลักออกมาเหมือนคนเพ้อ ขณะที่ความขึงขังอลังการของเขาละเลียดลึกไปในกลีบบุบฝาบอบบางของเธออย่างไม่ปราณี
พ่อเลี้ยงนึกคิดอย่างเข้าใจผิดว่าประสบการณ์ทางเพศอันโชกโชนในชีวิตของดาหลาที่ผ่านๆมา คงทำให้เธอรับเขาเอาไว้ในตัวของเธอได้อย่างไม่ยากเย็นนัก
แต่ความจริงกลับไม่เป็นอย่างที่เขาคิด เพราะใบหน้าของดาหลาแสดงอาการเจ็บแปลบอย่างคนที่ไม่ประสีประสาในเรื่องพวกนี้ และความมุทะลุดุดันของเขาที่พรวดพราดเข้าไปอย่างเข้าใจผิดนั้น ก็สายเกินกว่าที่หญิงสาวจะขัดขืนหรือร้องขอให้เขาหยุด
“ตอบฉันมาตามตรง...นี่เป็นครั้งแรกของเธอใช่ไหม”
ความคับแน่นที่เขาสัมผัสได้ ทำให้ชรัมภ์ต้องถามออกมาในทันที ด้วยความประหลาดใจ
“ค..ค..ค่ะ..”
เธอตอบเสียงสั่น เพิ่งรู้ซึ้งถึงคำว่า ‘เป็นของเขา’ ก็ในนาทีที่ความสาวได้ถูกทำลายลงแล้ว
“อะไรนะ…!!!”
เขาเอื้อมมือไปลูบโลมพวงแก้มแดงปลั่งไปด้วยสีของโลหิตฉีดซ่าน จากนั้นก็เกลี่ยหลังมือเช็ดน้ำตาเม็ดน้อยที่ย้อยรินลงมาจากหางตา
ดาหลารู้แต่ว่าตัวเองรู้สึกสับสน ในความเจ็บและเสียวซ่านซึ่งยากจะแยกแยะ ทั้งใจหาย...กับความรู้สึกสูญเสียอันแสนเป็นสุข
“ให้ตายสิ!...ฉันเป็นคนแรกของเธอหรือนี่”
เขาอุทาน ทว่าสีหน้าและน้ำเสียงกลับบ่งบอกว่า ‘ภูมิใจ’ มากกว่า ‘ตกใจ’ ในความคิดของพ่อเลี้ยง ค่ำคืนนี้ วินาทีนี้…ผู้หญิงคนนี้คือมนต์ขลังของชีวิต