ก่อนพันภพผันผ่าน วานท่านผูกด้ายแดง (1)

สวรรค์เล่นตลก ส่งมาเฟียมือเปื้อนเลือดอย่างเหลียงเฟยอินให้สลับมาอยู่ในร่างจิ้งจอกน้อย มอบภารกิจยื้อแย่งด้ายแดงแห่งบุพเพให้กับจิ้งจอกพันปี แต่ด้วยร่างลูกหมาสี่ขาที่ยังเอาตัวเองไม่รอด พันภพอาจพันผ่านไป ก่อนนางจะช่วยผูกวาสนาได้ถูกคู่ถูกคน!

------------------------

วิญญาณสาวลอยจากเตียง ผ่านฉากกันลมออกมายังห้องด้านนอกที่หวงฝู่ฉางโซ่วนั่งกอดเหลียงเฟยอินไว้ในมือใหญ่โตทั้งสองข้างของเขา
นางไหนเลยจะทราบว่าคนทั้งคู่ต่อสู้กันมาแล้วหลายกระบวนท่า แต่ทุกครั้งเป็นเหลียงเฟยอินในสภาพจิ้งจอกน้อยที่พ่ายแพ้หมดรูป
ยามนางกางเล็บตะกุย เขาดึงหนังคอนางห้อยกลางอากาศ
ครั้นอ้าปากพุ่งเข้างับมือชั่วร้ายนั่น เขาก็บีบกรามด้านล่างของนางไว้จนขยับมิได้
พอคิดจะแสร้งตาย ท้องนางก็ถูกเกาจนคันยุบยิบ ดีดขาเผลอเคลิบเคลิ้มไปพักใหญ่
สุดท้ายนางก็ได้แต่ยอมรับชะตากรรม นอนหอบอยู่ในอุ้งมือใหญ่ ปล่อยให้เจ้าคนน่าชังลูบหัวหูตนอย่างคร้านจะสู้ให้เหนื่อยแรงเปล่า
‘ดูท่า…ท่านจะได้รับความโปรดปรานจากองค์ชายเก้ามิใช่น้อย คงไม่มีเรื่องใดให้ข้ากับหม่านอี้ช่วยเหลือแล้วกระมัง’
‘เจ้าอยากลองเป็นคนที่ได้รับ ‘ความโปรดปราน’ บ้างหรือไม่เล่า หากอยากลองเปลี่ยนสถานะกันดู ข้าก็ไม่ขัดข้อง’ เหลียงเฟยอินผงกหัวปุกปุย หรี่ตาแยกเขี้ยวคำรามกลับ
“จิ้งจอกน้อยมีอันใดหรือ ไยอยู่ๆ ก็มีโทสะขึ้นมาอีกแล้ว”
หวงฝู่ฉางโซ่วไม่เข้าใจภาษาจิ้งจอก แต่เขาได้ยินคำพูดของวิญญาณสาวชัดเจน
แม้ไม่เข้าใจว่าพวกนางทั้งสามที่มีด้ายแดงคนละเส้นเชื่อมโยงกับด้ายแดงที่ขาดหายไปของตนกำลังวางแผนร้ายใดอยู่ ก็ยังอดมิได้จะให้ความเอ็นดูจิ้งจอกน้อยขี้โมโหในอ้อมกอดจนไม่อาจตัดใจปล่อยออกห่างตัว
ข้าจะโมโหตายก็เพราะติดอยู่ในร่างลูกหมาสี่ขา ต้องมาตกอยู่ในกำมือเจ้าคนน่าชังอย่างเจ้านี่ล่ะ!
จิ้งจอกน้อยก่นด่าในใจ โทษดินโทษฟ้า โทษความเฮงซวยของตนที่อยู่ดีไม่ว่าดี ดันตกปากรับคำเปลี่ยนร่างไม่สำเร็จ ต้องกลายสภาพมาเป็นลูกหมาอย่างในเวลานี้!