มะลิลาผ่อนรัก

ผม: จะไปไหน !? // ผมร้องถาม
..ก็มะลิตั้งท่าจะเดินเข้าไปไหนครัว ผมไม่ชอบการนั่งกินข้าวที่โต๊ะใหญ่ๆคนเดียวมันรู้สึกเหงา ถึงไม่มีใครนั่งกินด้วย แค่ยืนดูผมก็ยังดี... การเป็นลูกที่ไม่มีใคร..มันทำให้ผมอ้างว้าง
มะลิ: จะไปเก็บห้องครัวค่ะ // เสียงแข็งเหมือนหินเลย นี่ถ้าเอาเสียงปาหัวแล้วแตกเธอคงทำกับผมก่อนคนแรก
ผม: ไม่ต้อง ! .......นั่งลง // ผมกระชากแขนให้มะลินั่งลงข้างๆ เมื่อเธอไม่ยอมนั่งลงดีๆ ทำไมต้องให้ผมโหดอยู่เรื่อยเลย
...ยอมนั่ง แต่ทำหน้าตาเหมือนโดนผมเอามีดจี้คอไว้ นั่งกับผมนี่มันทรมานมากเลยอย่างงั้นเหรอ หันหน้าเชิดมองออกไปนอกโต๊ะอาหาร ไอ้คนหล่อๆที่มันนั่งอยู่นี่มันไม่หน้าสนใจบ้างเลยรึไง
..โอ้ยยย หงุดหงิด
ผม: ป้อนฉัน
มะลิ: หนูต้องไปทำงานค่ะ ว้าย!!! ..... // เธอร้องตกใจเมื่อผมดึงเธอให้มานั่งที่ตักของผม ทำท่าจะลุกออกจากโต๊ะไปทำงาน ก็งานที่ให้ทำคือป้อนไม่ได้ยินรึไง... มันน่าจับขึ้นห้องจริงๆ
ผม : ป้อน งานที่ให้ทำ
มะลิ : มือก็มี // เดี๋ยวนี้มีเถียงด้วย กล้ามากนะ...
ผม: จะป้อนดีๆ หรือ จะ .........