สูตรรักยกกำลัง2

เขาเป็นทั้งอาจารย์ของเธอและสามีของเธอ....ตำแหน่งหลักของเขาคือสามีของเธอ ส่วนอาจารย์แค่ฉากบังหน้าที่ใครๆ รู้จักกัน หรืออีกตำแหน่งพี่ชายที่เขาบอกกับคนอื่นว่ามีเธอเป็นน้องสาว

“รางวัลของพี่ยิ้มล่ะคะ”
“รางวัลอะไรคะ น้องเนยไม่ได้ขอร้องสักหน่อย” นภัสสรแสร้งมองไปทางอื่นเมื่อตอนนี้สายตาของคนที่นั่งตรงหน้ามันกำลังโลมเลียเธออยู่
“อือ...ได้ไงคะ น้องเนยไม่ได้ขอร้อง แต่ท้องของน้องเนยมันร้องบอกพี่ยิ้มนะคะ”
“ไม่ค่ะ น้องเนยเพิ่งกินอิ่มนะคะ”
“ก็ออกกำลังกายไงคะ จะได้ไม่อ้วน”
“น้องเนยอยากอ้วนค่ะ”
“แต่พี่ไม่อยากให้น้องเนยอ้วนนี่คะ เวลาอุ้มมันหนัก”
“พี่ยิ้มกลับห้องตัวเองเลยนะคะ น้องเนยจะไปแปรงฟันนอนแล้ว” พูดจบก็ลุกขึ้นจากเตียงจะเดินไปห้องน้ำ แต่ก็ต้องร้องตกใจเมื่อถูกคว้ากอดเอวเล็กดึงรั้งล้มลงไปบนเตียงโดยไม่ทันตั้งตัว และคนที่รองรับร่างของเธออยู่คือเขา เขากอดรัดเธอแน่นจนดิ้นไม่หลุด
“อือ...ปล่อยนะคะพี่ยิ้ม ปล่อยน้องเนยนะคะ”
“ไม่ปล่อย พี่ยิ้มหิวนี่คะ หิวน้องเนยหวานคนนี้ ให้พี่ยิ้มนะคะ”
“ไม่ค่ะ เมื่อคืนก็เกือบเช้าแล้วนะคะ อีกอย่างพรุ่งนี้น้องเนยมีเรียน”
“เรียนบ่ายไม่ใช่เหรอคะ ตื่นสายได้” เขาบอกเธออย่างรู้ดี
“พี่ยิ้มรู้ได้ยังไงคะว่าน้องเนยเรียนบ่าย”
“พี่รู้หมดแหละว่าน้องเนยเรียนวันไหน เวลาไหน และวันไหนหยุด”
“น้องเนยนึกว่าพี่ยิ้มไม่ใส่ใจเรื่องของน้องเนย”
“ไม่เลยค่ะ สำหรับพี่ เรื่องของน้องเนยสำคัญที่สุด นะคะคนดี ให้รางวัลพี่นะ พี่ยิ้มหิวเนยหวานมาก” แล้วเขาก็ฉวยโอกาสจังหวะที่เธอกำลังขมวดคิ้วใช้ความคิดนั้นพลิกร่างขึ้นมาคร่อมทับเธอ
“อือ...พี่ยิ้ม”
“นะคะเด็กดี ให้พี่ยิ้มนะคะ”
“แต่...”
“นะคะคนสวยของพี่ ให้พี่ยิ้มนะคะ แค่สองยก...สองยกทูนหัว พี่จะไม่ทำมากกว่านั้นนะคะ”
“แต่น้องเนยยังเจ็บอยู่นะคะ”
“เดี๋ยวก็ชินนะคะ ไม่เจ็บเหมือนครั้งแรกแล้วค่ะ คนดีของพี่อย่าใจร้ายกับพี่เลยนะคะ”
“พี่ยิ้มนั่นแหละใจร้ายกับน้องเนย ไม่มีมารยาทกับเพื่อนน้องเนย”
“พี่ยิ้มขอโทษนะคะ ก็พี่ยิ้มหวงคนสวยของพี่ยิ้มนี่คะ”