เหยื่อแค้นแสนเสน่หา

ทุกอย่างอยู่เหนือความตั้งใจ โดยที่เขาไม่สามารถเลี่ยงสถานการณ์นี้ได้ เมื่อเขากับฝ่ายหญิงมีใจตรงกัน
ความรักที่เกิดขึ้น ถูกเพาะบ่มมาจากความเห็นใจเป็นปฐม
เขาอาจจะยังไม่ตัดสินใจเด็ดขาด ถ้าเพียงแต่จะไม่เผลอใจลืมตัวสร้างความสัมพันธ์ทางกายซ้อนขึ้นมา หลังจากความผูกพันทางใจทวีเกลียวกระชับ
การพาหนีก็ไม่ใช่ทางเลือกที่เขาเต็มใจทำ แต่เขาหมดหนทางเลือกด้วยความรักความสงสาร ความปรารถนาในหญิงสาวที่กลัวคู่หมั้นของหล่อนเสียยิ่งกว่าหนูกลัวแมว แต่กับเขา….หล่อนมีเพียงความเขินอาย ก่อนจะตามมาด้วยความยินยอมพร้อมใจ
ทุกจังหวะจะโคนล้วนแล้วแต่สร้างความกระสันรัญจวนให้เกิดขึ้น เขาคำรามอยู่ใต้ร่างนุ่มเนียนแน่งน้อย นัยน์ตาปรือปรอยด้วยความกระสันมองร่างที่กำลังเคลื่อนไหวเมามันบนร่างเขาอย่างหลงใหล

…กุนทร วรนิพิฐ

<>

ถึงจะอ้างว่าทำไปเพราะความแค้น แต่ลึกลงไปเขาไม่สามารถโป้ปดมดเท็จกับหัวใจตัวเองได้เลย ว่าการหลอกล่อพาหล่อนมายังอาณาจักรของเขา มีเหตุผลอื่นแอบแฝง ในเมื่อขณะนี้ความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของใครสักคนในใจเขารุนแรงยิ่งขึ้น
ความเกษมสุขปลื้มปริ่มกระทบใจที่อ่อนไหวของเขา ที่ได้ครอบครองเรือนกายนุ่มนิ่มแต่เพียงผู้เดียว ทำเอาเขาถึงกับหลั่งน้ำตาโดยไม่ตั้งใจและเหนือการควบคุม
เขารู้สึกเหมือนร่างเขากำลังจะระเบิด ผิวกายตลอดใบหน้าเขาร้อนผ่าวและแดงก่ำ เปลือกตาหนาหนักอึ้ง
เขากำลังถูกเล่นงานจากความคับแน่นของสาวบริสุทธิ์ ที่มีเขาเป็นผู้บุกเบิกคนแรก
ปฏิกิริยาผันผวนในช่องทางฉ่ำชุ่ม ทั้งเรียกร้องให้เขาเข้าหา ทั้งเป็นปฏิปักษ์ กำลังทำเอาบุรุษผู้เจนสนามโลกีย์มานับไม่น้อยขาดใจจากความเสียวซ่าน แทบสิ้นความอดในการควบคุม ปลดปล่อยเชื้อพันธ์เดี๋ยวนั้น จนต้องหยุดหายใจยาวลึกขณะพาส่วนสำคัญจมดิ่งในความคับแน่นนุ่มนวล

…ภูณฤทธิ์ จันทรัสม์

<>

ช่างไร้เหตุผลที่เธอรู้สึกขุ่นเคืองเขามากมาย เพียงเพราะชายหนุ่มพูดให้เธอเห็นภาพเขาขณะอยู่กับสาวๆ ของเขา
มากรัก สำส่อน! นั่นคือสิ่งที่เธอคิดเกี่ยวกับตัวเขา และมันก็ทำให้เธอไร้ซึ่งความสุข ซึ่งไม่เกี่ยวกับการที่ถูกเขาหลอกล่อพามาไกลจากบ้านที่เป็นเซฟโซนของเธอ

…วศิตา วรนิพิฐ

<>

เธอก้าวข้ามความเขินอายยามเมื่ออยูกับเขา ชายหนุ่มที่เธอได้มอบให้ทั้งหัวใจและร่างกาย
เธอเป็นฝ่ายคุกเข่า...
ความรู้สึกบางอย่างชวนให้รัญจวนใจมากกว่าจะกลัวหรือรังเกียจ
มือเรียวบางยื่นออกไปประคับประคองความเป็นชายแทบจะตั้งฉากกับพื้นห้องอย่างกล้าๆ เกรงๆ ระคนเขินใจ
พริบตาเดียว ความรู้สึกเขินอายต่อการคืนความสุขแก่ชายคนรักด้วยปากลิ้นก็มลายหายไป เหลือไว้แต่ความตื่นเต้น ตื่นตา ระทึกวาบหวามในอก
อา …เธอสัมผัสมันได้
แกร่ง ร้อนผ่าว ชวนให้หวาดแต่ก็น่าชิดเชย

…นภัสสร จิตวรรณ