รสรักเมียน้อง

ตะวันตวัดแขนอุ้มเพลงขวัญพาเดินไปที่เตียงนอน ไม่ใส่ใจกับเสียงร้องห้ามปรามจากหญิงสาว สองร่างทาบทับกันอยู่บนเตียงกว้าง ชายหนุ่มปิดทางหนีทุกทางจนเจ้าสาวคนงามร่ำไห้น้ำตาริน

“พี่ตะวันบอกว่าชอบขวัญแต่ทำอย่างนี้กับขวัญเหรอคะ” เธอตัดพ้อทั้งน้ำตานองหน้า

“ถ้าไม่ทำแบบนี้พี่ก็ต้องเสียขวัญไป พี่ยอมไม่ได้”

“แต่พี่ทำแบบนี้มันไม่ถูก ขวัญแต่ง...”

ตะวันปิดริมฝีปากช่างพูดนั้นอีกครั้งด้วยปากของเขา บดขยี้กลีบปากสีอ่อนด้วยความรุนแรงเพื่อปรามอีกคนให้หยุดคิดสิ่งอื่นใดนอกจากคิดถึงเขาคนเดียวเท่านั้น อาศัยประสบการณ์รักที่โชกโชนชักนำเพลงขวัญที่ไม่ประสาให้หญิงสาวคล้อยตาม ยอมจำนนแก่เขาแต่เพียงผู้เดียว

“อือ...พี่ตะวัน...”

“ขวัญเป็นของพี่” ตะวันพึมพำชิดปากหวานของเพลงขวัญ อดดูดดึงริมฝีปากล่างของอีกคนอย่างห้ามใจไม่อยู่ “เป็นของพี่คนเดียวเท่านั้น”