หลอน ซ่อน แค้น Karma the Series (2)

“มึงจะบอกมั้ย บอกหรือไม่บอก”

เสียงผู้ชายแหบห้าวนั้นดังขึ้นเรื่อยๆ น้ำเสียงนั้นทรงพลังและดูมีอำนาจ ซึ่งถ้าทั้งหมดไม่ได้ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ก็อาจทำให้คนขวัญอ่อนกลัวจนเป็นลมหรือคนปกติแบบกิ่งและก้อยตกใจจนขวัญหนีดีฝ่อได้ แต่เมื่อทุกคนได้รู้ว่า ผู้ชายคนนั้นกำลังพูดอยู่กับร่างที่โงนเงนอยู่นั้น ทั้งหมดจึงตั้งตารอดูเหตุการณ์ด้วยใจระทึกและตาแทบไม่กะพริบ

“ผม...เอง...ผม”

เสียงแผ่วเบานั้น ดังมาจากร่างของผู้หญิงคนนั้น แต่เสียงนั้นราวกับไม่ใช่เสียงของเธอเอง

“ผมไหน มึงบอกชื่อมึงมา”

ร่างสูงใหญ่ของผู้ชายคนที่ยืนทะมึนอยู่ตรงเหนือร่างของผู้หญิงชื่อเอียดตะคอกซ้ำ

“แหวง...ผมแหวง”

“ไอ้แหวง ทำไมมึงทำอย่างนี้ อยากกินอะไร อยากทำอะไร ไม่มาเข้าฝันหรือบอกกันดีๆ มึงทำอย่างนี้ไม่รู้หรือมันบาปกรรม อีเอียดมันก็กลัวจะตายอยู่แล้ว ร่างกายมันนั่นก็เจ็บออดๆ แอดๆ เกิดมึงทำมันตายแล้วใครจะดูลูกมัน แล้วบาปนั่นจะตามติดตัวมึงไม่ได้รู้จักไปพูดไปเกิด”

ร่างระทดระทวยนั้นพนมมือ สะอื้นฮักๆ บรรยากาศยามโพล้เพล้ชวนวังเวง และคนทั้งวงพากันเงียบกริบ จึงต่างได้ยินเสียงร่ำไห้สะอึกสะอื้นนั้นชัดเจน