Eye Contact เพียงสบตา ภาค1 (เล่ม1)

ทันทีที่รถจอดสนิทไอ้โย่งคนที่มันฉุดผมขึ้นมาบนรถของมันก็ถอดแว่นกันแดดสีดำที่มันสวมอยู่ออกแล้วหันมามองหน้าผมด้วยสีหน้าแววตานิ่งๆ แต่ทว่า ทันทีที่สายตาของผมสบตากับใบหน้าของมันแบบเต็มๆ หลังจากที่มันถอดแว่นกันแดดออก...
"หละ...หล่อชะมัด..." {เอิ่ม...นุ คิดในใจก็ได้ครับไม่ต้องพูดออกมา อิอิ}
ทำไมหน้ามันหล่อขนาดนี้กันล่ะเนี่ย หล่อ...หล่อมาก หล่อจนผมไม่อาจจะบรรยายได้ว่ามันหล่อแค่ไหน ให้ตายเถอะครับนี่มันณเดชน์ชัดๆ เฮ๊ย!! แล้วผมจะมานั่งจ้องหน้าชื่นชมความหล่อของมันทำไมกันล่ะเนี่ย ผมกะพริบตาอยู่หลายทีแล้วรีบเบือนหน้าหนีจากใบหน้าของมันก่อนจะส่ายหัวสะบัดความคิดในหัวที่ผมชื่นชมในความหล่อของมันออกไป 
"ทำเหี้ยไรของมึงไอ้แว่น กูรู้ว่ากูหล่อ มองไปเหอะกูไม่คิดตังค์"
"อะ..ไอ้หลงตัวเอง แล้วเมื่อกี้มึงเรียกใครว่าแว่นวะ?"
"หึ อยู่กันแค่เนี้ย กูเรียกหมามั้ง"
“...”
O_O !!!