กรุ่นกลิ่นแห่งรัก

หลิ่งฟาง นางผู้เลือกจบชีวิตลงเพื่อหนีความทุกข์โศกจากพิษรัก การตัดสินใจปลิดชีพตนเองทำให้นางสูญเสียความทรงจำไป แม้แต่ความทรงจำกับหลิวซี บุรุษอันเป็นที่รัก
หลิวซี เขายอมล่มการแต่งงานและถูกตราหน้าว่าเนรคุณเพื่อกลับไปหาสตรีผู้ที่เขารักสุดดวงใจ
หากแต่ทว่า เขากลับมาก็ไม่เจอนางแม้แต่เงา นางหายตัวไป ดวงใจแห่งบุรุษแทบขาดสิ้น เขาออกติดตามหานางไปทั่วทุกแห่งหนจนมาพบนาง... ที่รู้สึกกับเขาอย่างว่างเปล่า
....................
"ฟางเอ๋อร์"
เสียงจิวหรงเข้ามาขัดจังหวะพร้อมถาดอาหาร เขารอเวลาที่จะเข้ามาอยู่นานแล้ว
"ข้าเอาอาหารและยามาให้เจ้า ลุกขึ้นมากินเถิด ข้าป้อนให้"
จิวหรงปฏิบัติกับนางเช่นปกติโดยไม่สนใจการมีตัวตนของหลิวซีแม้แต่น้อย
"เมียข้า ข้าป้อนเองได้"
เสียงแข็งเอ่ยตอบพลางกระชากชามอาหารมาถือไว้เสียเอง คำว่าเมียทำให้จิวหรงเจ็บแปลบไปทั้งหัวใจ
หลิวซีมองข้าวต้มในชามก่อนจะหยิบตะเกียบเขี่ยขิงออกไปวางบนถาด
"เจ้าไม่กินขิง"
"ใช่ ข้าไม่ชอบรสชาติของมัน"
หลิวซียิ้มที่นางจำได้ เขาบรรจงป้อนข้าวต้มให้นางจนหมดก่อนจะหยิบยาสมุนไพรในถ้วยเล็กขึ้นมา เขาหันไปสบตากับจิวหรงที่ยืนอยู่ไม่ไกล
"ข้าจะป้อนยาให้นาง เจ้าออกไปซิ"
หลิวซีไล่ จิวหรงไม่พอใจมาก
"อยากป้อนก็ป้อน ใยข้าจะอยู่ไม่ได้!"
เขาหมายจะอยู่ขัดจังหวะ หลิวซีได้ฟังเช่นนั้นก็กระดกยาสมุนไพรเข้าปากท่ามกลางความงุนงงของทุกผู้ และมือหนาของเขาก็ประคองใบหน้าของนางไว้ แนบชิดริมฝีปากหวาน และป้อนยาสมุนไพรให้นางผ่านจูบนั้น
หลิ่งฟางเบิกตากว้างอย่างตกใจ ปากสีหวานถูกแนบสนิทจนรสชาติของยาสมุนไพรเข้ามาสู่กายนาง จิวหรงเบือนหน้าหนีภาพอันบาดตาบาดใจนั้นอย่างเจ็บปวดก่อนจะค่อยๆเดินออกไปจากห้อง