ฤทธิ์สวาทชีคเถื่อน

เมื่อรู้ตัวว่าได้ทำเลวกับเธอไว้มากแค่ไหน ชีคราชัค เมนีลา เบนราฮาดีม จึงต้องหาวิธีง้อเพื่อให้ พลอยพิณ วิเศษมณี รับรัก
“ฉันมารับเธอกลับบ้าน”
เสียงทุ้มนุ่มลึกที่มีน้ำเสียงอ่อนโยนผิดไปจากที่เคยได้ยิน แต่เธอก็ยังจดจำได้ขึ้นใจ ไม่จำเป็นต้องเงยหน้าขึ้นมองก็รู้ได้ว่าใครที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธอ
“บ้านของฉันไม่ใช่นรก แต่ที่นั่นคือนรก มันไม่ใช่บ้านของฉัน”
เสียงหวานรอดไรฟันและเสียงขบกรามแน่นจนเขาได้ยินแผ่วๆ ทำให้ราชัคถึงกับหางคิ้วกระตุก
“ฉันพูดดีๆ กับเธอนะพลอยพิณ ทำไมเธอต้องทำเสียงแบบนั้นใส่ฉันด้วย”
“รอให้ปีศาจชั่วๆ อย่างคุณไปเกิดใหม่เป็นคนธรรมดาอย่างฉันซะก่อนเถอะ แล้ววันนั้นฉันจะพูดดีกับคุณ”
พลอยพิณเหลือบตาขึ้นสบตาสีมรกตอย่างเอาเรื่อง คราวนี้เธอจะไม่หนีอีกแล้ว แต่เธอจะสู้ สู้อย่างหมาจนตรอกตัวหนึ่ง แววตาของหญิงสาวที่เปลี่ยนไปจากเดิมทำให้ชีคหนุ่มต้องพ่นลมหายใจออกมายืดยาว มือใหญ่คว้าหมับเข้าที่ต้นแขนบอบบางและออกแรงดึงเพียงเล็กน้อยร่างบางก็ถลาเข้าหา
“ฉันไม่อยากทะเลาะกับเธอแล้ว ต่อไปนี้เราจะพูดกันดีๆ”
“ไม่มีทาง ฉันไม่มีทางพูดดีกับคุณหรอก”