หัวใจนักรักจอมเกเร

ความรักไม่ว่าจะมาช้าหรือเร็วไม่สำคัญเท่า เมื่อความรักมาแล้ว เราจะไขว่คว้าความรักที่มาแบบฉุกเฉินเอาไว้ได้หรือไม่

และหัวใจนักรักจอมเกเรอย่างโภคิน เขาจะยอมหยุดหัวใจเอาไว้ที่ยุวัยหรือเปล่า ต้องตามติด

คำโปรย
+++++
โภคินเดินออกจากห้องน้ำมา เขาก็เห็นยุวัยนอนอยู่บนเตียง ข้าง ๆ เตียงมีผ้าห่มกับหมอนกองอยู่
“นี่ยุวัย ฉันเป็นนายจ้างเธอนะ เธอสมควรที่ต้องมานอนข้างล่าง”
“ได้ยังไงคะ ยุเป็นผู้หญิง และอีกอย่างยุไม่เคยนอนพื้นแข็ง”
“อย่ามากระเดะทำว่าไม่เคยนอน เอาเถอะ แค่ตอนที่เราอยู่ภูเก็ตกันเท่านั้น เธอต้องเป็นคนมานอนที่พื้น” เขาชี้ไปที่บริเวณนั้น พลางก้าวขาเข้าไปมายุวัยที่นอนไม่ยอมขยับตัวอยู่ที่เตียง
“ฉันไม่เชื่อเธอหรอกว่า เธอไม่เคยพื้นนอนพื้น ฉันนี่สิที่ไม่เคยนอนพื้นแข็งจริง ๆ ยังไงฉันก็ต้องได้นอนบนเตียง” เขาพูดแบบไม่ยอม พลางล้มตัวลงนอนใกล้เธอ ชายหนุ่มขยับตัวเบียดจนยุวัยเกือบตกเตียง เธอจึงหันมาเผชิญหน้ากับเขาแบบไม่ยอมเช่นกัน
“No. No way ฉันไม่ลงไปนอนข้างล่างแน่ ๆ” เธอบอกเขาด้วยน้ำเสียงชัดเจน
“ฉันก็ไม่ยอมเหมือนกัน” เขาจ้องตาเธอแบบไม่ลดละ ทำสีหน้าขับเคี่ยวเคี่ยวฟัน
“เอาสิ เอาสิ เธอนั้นแหละที่ต้องเป็นฝ่ายแพ้” เขาพูดแล้วขยับตัวเข้าไปใกล้เธออีก
ยุวัยใจสั่นเต้นระรัวไปหมด เมื่อจ้องมองเห็นแผงหน้าอกของเขาอยู่ใกล้ ๆ โภคินไม่ยอมใส่เสื้อ เขาใส่แต่กางเกงนอนแค่ตัวเดียว
“ว่าไง จะไปนอนข้างล่างไหม” เขายังเบียดตัวมาจนแนบชิดเธอ
ยุวัยหมุนตัวหันหลังไปปุ๊บ เธอก็หล่นร่วงลงไปจากเตียง
“ฮ่าๆๆ” เขาหัวเราะเยาะเย้ย
เธอลุกขึ้นนั่งก่อนจะชี้หน้าเขา
“ก็ขึ้นมานอนสิ แบ่งกันคนละครึ่ง”
“ไม่ ถ้าแบบนั้น คุณก็ได้เปรียบน่ะสิ เพราะฉันยังเป็นสาวบริสุทธิ์ ฉันยังไม่เคยนอนกับผู้ชาย แล้วเรื่องอะไรฉันจะต้องนอนกับคุณด้วย”
“ยายมืด ยายดำเอ้ย ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก”
“นี่ถ้าพูดคำว่าดำอีกคำเดียวนะ มีเรื่องแน่ ๆ” เธอชี้หน้าเขา
“ดำ ดำ ยายดำตับเป็ด ยายมะม่วงเขียวเสวย” ทั้งน้ำเสียงและสีหน้าล้อเลียนสุด ๆ
“นายออสบ้า” เสียงดังแบบไม่พอใจ ยุวัยกระโดดขึ้นไปบนเตียง
ตุบ ตุบ ตุบ นั่นคือเสียงที่เขากับเธอทุบกันด้วยหมอน
คุณย่าที่ยืนแอบฟังอยู่ที่หลังประตูถึงกับยิ้มออกมาด้วยความยินดี แล้วยังหัวเราะดังคิก ๆ
“ฉันได้อุ้มเหลนแน่ ๆ เลย ขยันเอากัน อุ้ย...แรงเยอะขนาดนี้” หัวเราะพลางเดินกลับไปที่ห้องของตัวเอง