ผู้ชายของเจ้าพ่อเล่มสาม

"นายน้อยครับ! แย่แล้วครับ! ตำรวจมาครับนายน้อย! "
"ตำรวจเหรอ? ตำรวจมาทำไมวะ? มาจับใครเหรอ? "
"เอ่อ!!! เห็นบอกว่าจะมาจับนายน้อยครับ แต่ตอนนี้ รปภ และพวกของเรากำลังช่วยกันกันตำรวจเอาไว้ไม่ให้เข้ามาถึงตัวนายน้อยครับ นายน้อยครับ รีบหนีก่อนเถอะครับ"
"หนี? หนีทำไมวะ? "
"หนีเอาตัวรอดก่อนที่ตำรวจจะเข้ามาจับนายน้อยไงครับ"
"แล้วตำรวจมันจะมาจับฉันทำไมในเมื่อฉันไม่ได้ทำอะไรผิด"
*****
"ฮึ! ถ้าอย่างนั้นแกเดินไปเปิดกล้องวงจรปิดให้ฉันดูหน้ามันก่อน ฉันอยากรู้ว่ามันเป็นใคร มันกล้าดียังไงมันถึงได้บุกมาล้วงคองูเห่าอย่างฉันถึงที่แบบนี้"
"แต่ผมว่าไม่ต้องเปิดหรอกครับนายน้อย เพราะว่านายตำรวจที่นำทีมมาจับนายน้อยเป็นคนที่นายน้อยคุ้นเคยดีครับ"
"ฮึ! ถ้าอย่างนั้นแกเดินไปเปิดกล้องวงจรปิดให้ฉันดูหน้ามันก่อน ฉันอยากรู้ว่ามันเป็นใคร มันกล้าดียังไงมันถึงได้บุกมาล้วงคองูเห่าอย่างฉันถึงที่แบบนี้"
"เอ่อ! ผู้กอง มะ...ไม้ครับนายน้อย"
"ฮึ!!! มันมาให้เคลมถึงที่เลยเหรอ? ดี!!! เปิดประตูให้ไอ้ผู้กองไม้เข้ามา แต่คนอื่นให้รออยู่ด้านนอกก่อน"
*****
"หมอเรียว? ถึงแม้ว่าคุณจะเป็นน้องเรียวอดีตแฟนของผมจริง ๆ อย่างที่คุณอ้าง แต่ตอนนี้มันก็ไม่มีประโยชน์อะไรที่จะรื้อฟื้นอีกแล้วล่ะ เพราะทุกอย่างมันจบแล้ว เรื่องของเรามันจบแล้ว และผมก็กำลังจะหมั้นกับผู้กองไม้ในอีกไม่กี่วันแล้ว ผมไม่อยากทำให้เขาต้องเสียใจเพราะผม ส่วนคุณเองก็กำลังจะหมั้นกับธาราอยู่แล้วเหมือนกัน ผมว่าเราอย่าพูดถึงเรื่องนี้กันอีกเลยนะ"
"คุณฟ้าคราม? ไหนคุณบอกว่าคุณรักน้องเรียวมากไม่ใช่เหรอครับ?
"ผมไม่อยากให้ใครต้องมาเสียใจเพราะผมอีก ผมไม่อยากให้ผู้กองไม้ต้องเสียใจ ผมไม่อยากให้ธาราต้องเสียใจ ผมไม่อยากให้คุณต้องเสียใจ และผมเองก็ไม่อยากเสียใจ ผมไม่อยากเจ็บปวดเพราะเรื่องในอดีตอีก ตลอดแปดปีที่ผ่านมาทั้งผมและคุณ เราต่างก็เจ็บปวดเสียใจมามากแล้ว เพราะฉะนั้นเราควรจะจบทุกอย่าง เราควรจะเริ่มต้นชีวิตใหม่ เราไม่ควรจมอยู่กับอดีตที่เจ็บปวดอีกต่อไป"
"แสดงว่า...คุณจำผมได้แล้วใช่ไหมครับ? "
"ผมจำคุณได้ตั้งแต่คืนนั้นแล้วล่ะ ไม่อย่างนั้นผมจะมาขุดสุสานของคุณทำไมกัน"
****