หัวใจใส่เสื้อชอป

เพิ่มตอนพิเศษนิดหน่อยกับเปลี่ยนปกเด้อจ้ะ


ครูฝึกสอนมือใหม่ถอนหายใจพลางปาดเหงื่อ เธอจะทำยังไงดี จะปล่อยไปแบบนี้ก็คล้ายกับจะรู้สึกผิดที่ไม่ตักเตือนเด็ก เธอได้แต่บอกตัวเองว่าเป็นครูที่ดีต้องอย่าละเลยให้นักเรียนทำตามใจ หญิงสาวหน้ายุ่งพลางเหลียวหน้าเหลียวหลัง
พลันสายตาก็ไปสะดุดตรงกองวัสดุที่มีคนเอามากองไว้ด้านหน้าอาคารมีท่อน้ำประปาเก่าๆสีฟ้ายาวราวเมตรกว่าๆวางสุ่มๆกันอยู่
แล้วไอเดียดีๆก็ผุดขึ้นมาในหัว เธอเดินไปหยิบท่ออันนั้นติดมือมา รวบรวมความกล้าเดินเข้าไปในห้องอีกครั้ง ญานิศาสูดหายใจแล้วเดินออกห่างจากเตียงหลังนั้นให้มากที่สุด มือเล็กๆกระชับท่อน้ำจนแน่นแล้วค่อยๆยื่นมันไปสะกิดคนที่นอนบนเตียง
แบบนี้ล่ะดีที่สุดถ้าเขาไม่พอใจเธอก็วิ่ง อาจจะวิ่งออกไปทางด้านหลัง หรืออาจจะประตูหน้า......
“นักเรียนคะ นักเรียนตื่นค่ะ ไปเรียนได้แล้วนะคะ”
หญิงสาวสะกิดเอวเขาเบาๆอยู่สองสามทีด้วยท่อน้ำสีฟ้า แต่ก็ต้องตกใจแทบกริ๊ดลั่น เพราะกำลังสะกิดอยู่ดีๆไอ้ท่อสีฟ้าๆที่เธอถือถูกคนที่นอนก็ลุกขึ้นมาจับแล้วกระชากจนเธอเซถลาไปติดเตียง
แล้วตอนนี้ร่างอวบอิ่มของเธอถูกกอดรัดจากชายที่อยู่ด้านหลัง.....
“นักเรียนคะปล่อยนะ ปล่อยครูนะ”
หญิงสาวดิ้นขลุกขลัก เสียงหวานสั่นไปหมด ใจเต้นระทึกพยายามดันตัวเองให้ออกมาจากอ้อมแขนของนักเรียนหนุ่มที่รัดเธอเอาไว้จนแน่น ความคิดสารพัดผุดขึ้นมาในหัว
เด็กปวช.ทำไมแรงเยอะขนาดนี้ ทำไมเด็กปวช.ถึงได้มีกล้ามแขน
แผ่นหลังของเธอแนบติดไปกับอกกว้าง ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนตัวเล็กนิดเดียว หน้าอกอวบๆของเธออยู่ภายใต้วงล้อมของแขนแกร่งนั่น ยิ่งดิ้นหน้าอกของเธอยิ่งเสียดสีกับแขนของเขา
เธอทั้งกลัวทั้งอาย นักเรียนคนนี้จะทำอะไรเธอกันแน่.....
“นะ นักเรียนคะ ทำแบบนี้กับครู มันไม่ดีนะคะ” เสียงหวานสั่นระรัว
“ผมบอกแล้วไงว่าอย่าแตะตัวผม”
เสียงทุ้มๆที่กระซิบข้างหูของเธอ มันคุ้นหูมากจนทำให้ครูฝึกสอนสาวรีบหันไปยังด้านหลังทันที
“อะ อัคนีใช่ไหมคะ ปล่อย.... อุ้ย....”
แต่ด้วยความใกล้กันมากเกินไป มันทำให้ปลายจมูกเล็กๆของเธอปัดผ่านแก้มสากโดยไม่ได้ตั้งใจ
แก้มขาวๆร้อนแทบระเบิด ดวงตาของเธอสบตากับเขาตรงๆ ได้เห็นใบหน้าของนักเรียนคนนี้ใกล้แค่คืบ ใจของเธอเต้นตึกตักอยู่ในอก ดวงตาของเขาดูดุแต่ตอนนี้มีประกายบางอย่าง
เธอกลัวจนพูดไม่ออก หญิงสาวได้แต่ต่อว่าตัวเองในใจว่าเธอทำอะไรลงไปทำไมจมูกของเธอต้องไปโดนแก้มของเขาด้วย
“หอมแก้มผมทำไม” ดวงตานิ่งๆมองเธอ โฟกัสที่ระยะใกล้ขนาดนี้ทำให้เธอหลับตาปี๋
“ปะ เปล่านะคะ เปล่า ไม่ใช่ไม่ใช่” ญานิสาส่ายหน้าดิก ก้มหน้าก้มตา อายจนไม่รู้จะแทรกไปอยู่ตรงไหน “มะ มันเป็นอุบัติเหตุค่ะ คะครูไม่ได้ตั้งใจนะคะ” เธอแทบจะร้องไห้ ทั้งกลัวทั้งอาย หญิงสาวพยายามบังคับไม่ให้เสียงของตัวเองสั่น
อัคนีกอดเธอแน่นกว่าเดิมแล้วยื่นหน้าเข้ามาใกล้จนปลายจมูกเขาเกือบจะแตะกับแก้มใสๆที่กำลังเป็นสีแดง ครูฝึกสอนรู้สึกถึงลมหายใจอุ่นๆของนักเรียนตัวใหญ่ มันเป็นกลิ่นบุหรี่อ่อนๆกับกลิ่นโคโลญหอมสะอาด
นี่เขากำลังจะทำอะไรเธอ.....