ฉันหวังให้สายลมพัดโชยมา 我愿春风款款来

ครั้งแรกที่กู้รั่วกวางได้เจอกับฉีเหยียนนั้น เขากำลังพาสุนัขพุดเดิ้ลสายพันธุ์แท้เลือดบริสุทธิ์มาเดินเล่นอยู่บริเวณใต้ตึกหอพักหญิง

เจอกันครั้งที่สอง เขาเสนอตัวมาเป็นนายแบบให้ที่คณะของเธอ พร้อมกับวิจารณ์ผลงานของเธอด้วยท่าทางจริงจังว่า “ซิกแพควาดได้ไม่เลวเลยนะครับ” เจอกันครั้งที่สาม เขาแสร้งตีหน้าซื่อโอบเอวเธอไว้ พร้อมถามเธอว่า “ฉวยโอกาสหมายถึงแบบนี้รึเปล่าครับ?” เจอกันครั้งที่สี่ ครั้งที่ห้า เขาก็เขียนประโยคสารภาพรักเธอลงในสมุด ทำเอาเธอตกใจจนต้องหนีเตลิดออกมา จนเมื่อเจอกันเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่อาจนับได้แล้วนั้น เขาผูกผมให้เธอ แววตาสุกใสเจือแววอ่อนโยน ยามเอ่ยถามเธอว่า “หน้าตาดี มีความสามารถ ทำงานบ้านเป็น ถักเปียได้ เอาใจเก่ง ผู้ชายที่คุณสมบัติดีเด่นขนาดนี้ คุณจะรับไว้พิจารณาหน่อยไหมครับ?”