เด็กหญิงยมทูต

เด็กหญิงยมทูต

เด็กหญิงคนนั้นมองเขาอยู่อย่างเงียบกริบ จากเงามืดมุมตึกสูง เขากำลังยืนพูดคุยอยู่กับวัยรุ่นผอมกะหร่องคนหนึ่ง ผอมโกรกเหมือนไอ้ขี้ยาประจำซอย
แต่เขาคนนั้นเป็นหนุ่มใหญ่แล้ว ร่างสูง ชื่อจิม เป็นชื่อเล่นๆที่แม่ตั้งให้ เพื่อนนักเรียนชอบเรียกล้อว่า ไอ้จิ้ม
เขาคุยกับเด็กหนุ่มคนนั้นเพราะเขาอยากได้ปืน ตรงนั้นเป็นปากซอย เด็กหน้าซีดยิ้มอวดฟันซี่เล็กๆ พึมพำคำว่า “ไม่ยาก ผมจะหาให้ แต่ราคาอาจจะหลายตังค์อยู่สักหน่อย”
จิมมองกางเกงยีนส์เก่าขาดที่วัยรุ่นนุ่ง บอกเขาไปว่าไม่มีปัญหา พร้อมกับได้กลิ่นโชยจากตัวหมอนั่น อาจเป็นกลิ่นกาวหรือกลิ่นยาเสพติดอะไรสักอย่าง
“พี่รอสองวัน ผมจัดการให้ ขอมัดจำพันนึงก่อน”
ยื่นมือที่แบหรามาตรงหน้า จิมมองมือสั่นๆนั้น ดึงกระเป๋าสตางค์ออกมา หยิบแบ๊งค์พันยัดใส่มือเขาไป
จิมเดินกลับห้องพัก ปิดประตูขังตัวเอง นอนลงบนเตียง ยกแขนขวาก่ายหน้าผาก ลืมตาโพลงมองความมืดยามค่ำ
ตายก็จบ เขาคิด จะไม่กลัดกลุ้ม ไม่หนาวไม่ร้อนไม่ทุกข์ และไม่เจ็บไม่ปวดอีกต่อไป
สามวันต่อมา จิมปีนขึ้นไปบนราวสะพานพระปิ่นเกล้า ตีสามแล้วในตอนนั้น ยกปืนพกที่ซื้อมาจ่อขมับขวา ค่อยๆเหนี่ยวไก ต้องระเบิดสมองตัวเองก่อน แล้วทิ้งร่างลงในน้ำ มันจะได้จบลงเร็วๆ ไม่ทุรนทุรายมาก
แต่จู่ๆนั้น มีมือหนึ่งมาเกาะขา เขาชะงัก ก้มลงมองดู เห็นเด็กหญิงยืนแหงนหน้ามองเขา ยกมือไหว้
“ตั้งแต่เช้าหนูยังไม่ได้กินอะไรเลย”
มาขัดจังหวะ แล้วก็จับขาเขย่า จิมด่าโขมงโฉงเฉง เขาเกิดกลัวพลัดตกขึ้นมา
กระโดดลงมาอย่างหัวเสีย
“เออๆ เอาไป”
ควักกระเป๋าเงินออกมา ยกเงินให้เด็กหญิงไปทั้งปึก เด็กยกมือไหว้แล้วผละจากไป เธอก้าวเดินไม่เร็วนัก มุ่งหน้าลงสะพาน ที่ตีนสะพานมีร้านอาหารหลายร้าน
เขามองตาม
ผมสั้นแบบนักเรียนก็จริง แต่ไม่ใช่เด็กหญิงแล้ว เป็นเด็กสาว แม้จะผ่ายผอม แต่ก็ถือว่าไม่ถึงกับมีแต่หนังหุ้มกระดูก พูดได้ว่าก็เหมือนกับเด็กสาวรุ่นๆที่เห็นอยู่ตามศูนย์การค้า
เมื่อกี้ก็เห็นว่าหน้าตาไม่เลว มอมแมมไปบ้าง อาบน้ำฟอกสบู่เปลี่ยนเสื้อผ้าใหม่เสียก็จะกลายเป็นอีกคนในพริบตา
ชักไม่อยากตาย ตายไปก็ไม่ได้อะไร

เรื่องในเล่ม

เด็กหญิงยมทูต
ยมทูตหมายหัว
หนังสือผีหวง
สาวไยรอ
กวักมือหยอยๆ
ยายหลวยพบยมทูต
อย่าเจ้าชู้นะ
นกแสกมรณะ
เล่นเป็นลาง
อีกามาบอกข่าว
เด็ดหัว
ดินแดนความตาย
ยายเป็นห่วง
ร่างใหญ่ดำทะมึน