รักต้องร้าย

ผมเคยเป็นคนดีแล้วครับ แต่ไม่ได้อะไรกลับมานอกจากความเสียใจ...

"ขอโทษนะป่า แต่แพงต้องการความฝันไม่ใช่ป่า เราเลิกกันเถอะ"
โคตรเกลียดความรู้สึกตอนนั้นเลยครับ และนั่นก็คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมกลายเป็นคนที่เลวที่สุดในสายตาของคนทั้งโลก ยกเว้นสายตาอ่อนไหวคู่หนึ่งที่เฝ้ามองผมมาตลอด เธอคือ ‘พริกหวาน’ น้องสาวของพะแพง และนั่นก็ทำให้ความเลวในหัวใจผมมันจุดประกายขึ้น ผมต้องการทำลาย
"ฮือ ๆ คนใจร้าย"
ผมได้ยินประโยคนี้ซ้ำ ๆ จนบางครั้งมันกลายเป็นประโยคที่น่าเบื่อ...
"ถ้าเกลียดหนูมากขนาดนั้น หนูจะอยู่ให้พี่เกลียดตลอดไป ถ้าพี่ทิ้งหนูวันไหน หนูจะฆ่าพี่ให้ตายเลยคอยดู อึก..."
น้ำเสียงสั่น ๆ เอ่ยประโยคยาว ๆ นั่น พริกหวานไม่เคยเกลียดผมอย่างปากพูด เธอบริสุทธิ์เกินไป แต่กลับต้องมาแปดเปื้อนเพียงเพราะรักคนเลว ๆ อย่างผม...
...โลกของป่ามันรายล้อมไปด้วยอันตรายและสีที่ดำมืด แต่แล้ววันหนึ่งสีขาวแสนบริสุทธิ์ก็ค่อย ๆ แทรกซึมเข้ามาเติมเต็ม จนผมแทบลืมไปว่าโลกของผมนั้นสีอะไร?

[ลูกของปืนกับมะลิ]