เหนือทราย ใต้รัก

คืนวันผ่านพ้นไปอย่างเอื่อยเฉื่อย และชีวิตแต่งงานที่ไร้วี่แววเรื่องลูก ทำให้ศราเริ่มทนไม่ไหว เธอรู้ดีว่าหากไม่รีบทำอะไรซักอย่าง ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเขาคงพังครืนลงสักวัน

เธอไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้น โมห์เซ็นก็ไม่ต้องการเช่นกัน เขาจึงต้องช่วยเธอ เพื่อดึงความกระตือรือร้นของเธอคืนมาอีกครั้ง

- - - - - - - - - -

“ฉันว่าที่นี่ก็ดีนะคะ” ศราบอกหลังจากหายเหนื่อย เขาไม่แย้งก็แปลได้อย่างเดียวว่าเห็นด้วย เธอดึงสายตาจากหนวดเคราที่ถูกฝุ่นทรายเกาะมอมแมมไปยังคลื่นทรายสูงต่ำทอดยาวสุดขอบฟ้า เสียงลมหวีดหวิวขับเน้นความเงียบสงบราวกับ... “โลกนี้เหมือนมีแค่เราเลยโมห์เซ็น”

“คุณพูดเหมือนละครเลย” ชายหนุ่มหัวเราะเบาๆ

“ฉันจำมาจากนิยายน่ะ” หญิงสาวอมยิ้ม กอบทรายถมข้อเท้าเขาจนมิด แล้วถมตัวเองต่อ “แต่โลกแบบนั้นไม่น่าอยู่หรอก แค่คิดว่าต้องเห็นหน้าคุณคนเดียวก็เบื่อแล้ว”

“เพราะงี้คุณถึงชอบออกไปเที่ยวบ่อยๆ”

ศราไม่ปฏิเสธ แม้ว่าเธอจะชอบช่วงเวลาที่อยู่ด้วยกันมากกว่า แต่พื้นที่ส่วนตัวก็จำเป็น “ถ้าไม่ไปบ้าง ฉันคงระบายความเครียดใส่คุณทุกวัน และชีวิตแต่งงานของเราอาจมาไม่ไกลถึงวันนี้ ฉันรักคุณ แต่ก็รักตัวเองด้วย คุณอยากได้ความรักจากคนที่ไม่รู้วิธีรักตัวเองหรือเปล่าโมห์เซ็น”

“ขึ้นอยู่กับว่าจากใคร ถ้าเป็นคุณ ผมยินดี และถึงคุณจะไม่รู้สึกรักตัวเองนะจูนัม ผมก็จะพยายามทำให้คุณรักจนได้”

“รู้ตัวมั้ย ตอนนี้คุณต่างหากที่พูดเหมือนนิยาย” ศราย่นจมูกด้วยความขบขัน โมห์เซ็นยักไหล่ พึมพำว่าเขาคงติดมาจากเธอ “แต่ฉันก็ชอบนะคะ”