เพลิงอัปสรา

“การศึกเริ่มแล้วท่านต้องไปออกรบเมื่อใดหรือ? นเรนทร” น้ำเสียงหวานจับใจเอ่ยถามบุรุษรูปงามพลางก้มหน้าซ่อนประกายในดวงตาเอาไว้

"องค์สูรยวรมัน ทรงมีบัญชาให้จัดเตรียมทัพแล้ว อีกไม่กี่เพลาข้างหน้าเห็นจะต้องเร่งเดินทาง”

“เช่นนั้นหรือ?”

ดวงตาวาวใสงดงามราวแก้วมณี สบมองใบหน้าคร้ามคมนั้นเล็กน้อยก่อนจะก้มลงเช่นเดิม

“ข้าพอจะมีวาสนาได้เห็นเจ้ารำอวยชัยให้ข้าบ้างหรือไม่ อินทรอุทัย?” น้ำเสียงของบุรุษหนุ่มกังวานหวานทว่าเจือรอยหม่นเศร้า

“นางรำต่ำต้อยเช่นข้ามิคิดอาจเอื้อมเช่นนั้นหรอก ข้าทำได้แค่เพียงอวยชัยให้ท่านชนะข้าศึกกลับมา”

ดวงตาหวานล้ำคู่นั้นของนางแหงนมอง ทิ้งรอยโศกแต้มไว้ในใจของบุรุษหนุ่มก่อนที่นางจะเดินจากไป พลันนั้นหัวใจอันหดหู่ของเขาคล้ายถูกบีบจนแหลกสลาย ร่างกำยำของทหารกล้าแทบจะหมดกำลังเมื่อแน่ชัดว่าความหวังอันน้อยนิดได้สิ้นสูญลง