กระทิงโทน เล่ม 7

นวนิยายเรื่องเยี่ยม...เรื่องกระทิงโทน มาตามคำเรียกร้องของท่านแล้วนะครับ แฟนพันธุ์แท้ของสิงขรต้องไม่พลาดเรื่องนี้นะครับ ท่านจะพบกับความสนุกสนาน เข้มข้น ตื่นเต้นเร้าใจ สนุกทุกตัวอักษร ชนิดที่ท่านต้องติดตามและวางไม่ลงอย่างแน่นอน นามปากกา... “สิงขร” รับประกันความสนุกที่ไม่เหมือนใครอยู่แล้วครับ โคทม...ไอ้หนุ่มรูปงามร่างใหญ่แห่งหมู่บ้านห้วยกระทิง เคารพและบูชากระทิงว่าเป็นสัตว์เหนือกว่าสัตว์ทั้งปวง สง่างาม แกร่งกล้าห้าวหาญ ที่สำคัญ...เขายังนามสกุล”กระทิงโทน”ด้วย ชายหนุ่มมีอาชีพแกะสลักกระทิงขาย ที่บริเวณลานหน้าหมู่บ้าน ยังมีกระทิงไม้แกะสลักตัวเท่ากระทิงจริงไว้เป็นสัญลักษณ์สำหรับบูชากราบไหว้ เพื่อเป็นที่พึ่งพาทางใจยามมีเภทภัยภยันตรายต่างๆของเขาและชาวบ้านห้วยกระทิง อารีไพร...สาวสวยกร้าว ลูกสาวเจ้าพ่อเจ็ดแผ่นดิน พร้อมกับพรรคพวกบุกหมู่บ้านห้วยกระทิงของโคทม กว๊านซื้อไม้แกะสลักรูปกระทิงทั้งหมด แล้วจัดการเผาทิ้งทันที แม้กระทั่งกระทิงไม้แกะสลักสัญลักษณ์ประจำหมู่บ้านก็ถูกเธอระเบิดทำลายทิ้งทั้งหมด โคทมและชาวบ้านห้วยกระทิงโกรธจัด ที่บังอาจทำลายสิ่งที่พวกเขาเคารพบูชา จึงสั่งชาวบ้านเข้าห้ำหั่นอารีไพรกับเหล่าบริวารจนล้มตาย และอารีไพรถูกจับไปทรมานแสนสาหัสปางตาย ทำไมโคทมถึงเคารพบูชากระทิง ทำไมอารีไพรถึงเกลียดกระทิงเข้ากระดูกดำ และทำไมคนที่รักและเกลียดกระทิงต้องมาพบกันด้วย เรื่องราวต่างๆจะเป็นเช่นไรนั้น ท่านต้องติดตามค้นหาคำตอบได้ในกระทิงโทนแล้วครับ ตัวอย่างบางตอน... และแล้ว....ปลายเสี้ยวส่วนที่แหลมที่สุดของพระจันทร์ก็จิ้มลงที่ส่วนบนสุดของยอดดอยอย่างพอดิบพอดี พริบตานั้นบังเกิดสิ่งอัศจรรย์ลั่นโลกอันเหลือเชื่อนั่นก็คือยอดดอยตรงที่ปลายเสี้ยวเดือนบรรจงปักลงไป บังเกิดเป็นรูปหัวนกเห็นได้ชัดถนัดตาขนาดมหึมา และตัวนกตามมา โดยกางปีกทะมึนออกทั้งสองข้าง แต่ละข้างกว้างเท่าความสูงของดอยแต่ละลูก ส่วนความยาวของปีกแต่ละข้างนั้นเท่ากับดอยหนึ่งเทือก และช่างอัศจรรย์เหลือล้ำไปกว่านั้นก็คือ... หัวนกแหงนหงายขึ้น จะงอยปากของนกอ้าขึ้นทีละนิด...ทีละนิด บังเกิดเสียงประหลาดดังกึกก้องไปไกล... “เอี๊ยก ก ก ก“ แผ่นหมอกที่ปกคลุมหุบปริศนาอยู่นั้น ได้เคลื่อนไหววนไปมาไม่ผิดพายุไซโคลน แล้วรวมตัว กันเป็นเส้นตรงทอดตัวยาวเป็นลํามหึมา ส่วนหัวมุ่งสู่เบื้องบนที่เป็นเงานกทะมึน แล้วหมอกสีขาวขุ่นทั้งหมดก็ไหลเอื่อยเข้าสู่จะงอยปากของนกนั้น “โอพระเจ้า...ปิ่นอนงค์บรรจงปัก วายุภักษ์จักแหงนหงาย หมอกมุงเมืองวาโยกลาย ดูนั่นทางลงเรียงรายละหานตา" อารีไพรพึมพําออกมาอย่างตื่นเต้นสุดขีดก่อนใครๆ ซู่ ซู่ ซู่ ซู่