SET คู่ (ซ่อนรักอสุรา + Please don’t stop คุณอาขาอย่าหยุด...รัก)

หากราคาเกิน 149 บาท ให้รอโปรโมชั่นรอบใหม่ก่อนนะคะ

[ ...ซ่อนรักอสุรา.... ]

ด้วยความที่ผู้มีพระคุณเอ่ยปากขอร้องไห้ บัวบวร ช่วยเหลือในแผนการวัดใจว่าที่หลานสะใภ้ว่ามีความจริงใจกับหลานชายของท่านจริงหรือเปล่า

สิ่งที่เธอต้องทำ นำมาซึ่งความชิงชังและเข้าใจผิดจากคุณ เตโช ให้พอกพูนเพิ่มเติมขึ้นไปอีก ทั้งที่เดิมทีเขาก็เกลียดเธอเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว

ยิ่งนับวันเขาก็ยิ่งร้ายกาจกับเธอมากขึ้นเรื่อยๆ

*******************************

"อย่ามาทำเป็นตีหน้าซื่อหน่อยเลย ฉันให้โอกาสเธอตัดสินใจอีกครั้ง จะออกจากบ้านนี้ไปดีๆ หรือต้องให้ฉันไล่เธอด้วยวิธีการของฉัน"

"ตราบใดที่คุณท่านยังต้องการให้บัวอยู่ที่นี่ บัวก็คงจะไปไหนไม่ได้หรอกค่ะคุณเต คุณท่านมีบุญคุณกับบัวมาก บัวแค่ต้องการจะอยู่ตอบแทนบุญคุณของคุณท่านไม่ได้คิดอยากได้อะไรเลยจริงๆ นะคะ"

"ทำเป็นเอาคุณย่ามาอ้าง คิดจะเกาะเป็นกาฝากของที่นี่ไปจนตายเลยสิท่า เธอกับแม่เธอนี่มันเหมือนกันไม่มีผิด คิดจะจับผู้ชายรวยๆ ด้วยการเอาตัวเข้าแลก"

เพียะ!

"อย่ามาดูถูกแม่บัวนะ" บัวบวรตวัดมือตบใบหน้าหล่อเหลาเข้าเต็มแรง ต่อให้เขาจะดูถูกเธอแค่ไหนเธอก็ไม่เคยถือสา แต่เขาจะมาดูถูกแม่เธอแบบนี้ไม่ได้

"แม้เวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน จิตใจอันมืดบอดของคุณก็ไม่เคยมองเห็นความจริงสักที แม่ของบัวกับคุณชายรักกันจริงๆ แม่ไม่ได้เอาตัวเข้าแลกแบบที่คุณคิด"

"เธอกล้าตบหน้าฉันเหรอบัว"

"ก็คุณว่าแม่บัวก่อน!"

หญิงสาวผลักเขาสุดแรงก่อนจะรีบหมุนตัววิ่งหนี แต่เธอก้าวเท้าไปได้ไม่ถึงสามก้าวด้วยซ้ำ ร่างบางก็ถูกกระชากกลับเข้าไปในวงแขนของเขา คราวนี้คุณเตโชกอดรัดร่างเธอเอาไว้แน่น ซ้ำยังจงใจเบียดเสียดร่างกายเข้าหาจนไม่เหลือช่องว่าง

"ถ้าเธอเลือกที่จะอยู่ที่นี่ต่อไปฉันก็จะให้เธอได้เอาตัวเข้าแลกแบบแม่ของเธอ"

"คุณเต! อย่านะคะ" ดวงตากลมเบิกกว้างกับสิ่งที่เขาพูดและกำลังจะทำกับเธอ ร่างบางดิ้นรนทุบตีชายหนุ่มเท่าที่จะทำได้แต่สุดท้ายก็ไม่สะเทือนเขา

"ช่วย...อุ๊บ" ริมฝีปากอุ่นโฉบลงปิดปากนุ่มทันทีไม่ให้เธอได้มีโอกาสร้องขอความช่วยเหลือใดๆ

เตโชดูดดึงขบเม้นกลีบปากบางทั้งบนล่างสลับไปมา บดเบียดซ้ำแล้วซ้ำอีกอย่างรุนแรง โทษฐานที่เธอกล้าตบหน้าเขา เรียวลิ้นร้อนถูกส่งเข้าไปในโพรงปากนุ่ม สัมผัสคลอเคลียลิ้นเล็กอย่างย่ามใจ ก่อนจะรับรู้ได้ถึงความเจ็บแปลบเมื่อบัวบวรกัดลิ้นเขา

"นี่เธอเป็นประเภทชอบใช้ความรุนแรงเหรอ ได้.. เดี๋ยวฉันจัดให้" คนอย่างเตโชแรงมาเขาก็แรงไป ริมฝีปากร้อนขบเม้มดูดดุนริมฝีปากบางอย่างรุนแรงป่าเถื่อนจนปากจิ้มลิ้มบวมเจ่อเห่อช้ำ รสฝาดเฝื่อนเจออยู่ในรสจูบอยู่ร่ำไปไม่มีทีท่าว่าจะหยุด

บัวบวรสะบัดใบหน้าหนีสุดแรงพลางหอบหอบหายใจทั้งน้ำตาเครือ
"บัวเจ็บนะคุณเตโช"

"เธอกัดฉันก่อนเองนะบัว ขอเตือนด้วยความหวังดีว่าอย่าคิดจะเล่นเจ็บๆ กับฉัน เพราะคนที่ต้องเจ็บกว่ามันจะกลายเป็นเธอ"


@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@


[ Please don't stop! คุณอาขาอย่าหยุด...รัก ]

เพราะความใกล้ชิดและผูกพัน นำมาซึ่งความรู้สึกทางใจที่ไม่ควรเกิดขึ้นระหว่าง ...อากับหลาน...

น้ำหวาน แอบหลงรักคุณอาหนุ่มต่างสายเลือดผู้แสนเย็นชาไร้หัวใจ เธอเคยพยายามตัดใจจากเขาหลังจากที่สารภาพรักไปแล้วเขาไม่สนใจและอาราฟบอกว่าตอนนี้เธอเป็นได้แค่หลานของเขาเท่านั้น

ในตอนที่น้ำหวานพยายามทำให้คุณอาหนุ่มสนใจ เขากลับไม่เหลียวแลเธอสักนิด หนำซ้ำยังทำให้เธออช้ำใจอยู่หลายครั้ง

แต่พอเธอพยายามตัดใจแล้วเปิดโอกาสให้พี่ชาร์ลบ้าง คุณอากลับทั้งพูดจาและแสดงท่าทางราวกับว่าเขาหึงหวงเธอ นี่เขาจะเอาอย่างไรกับเธอกันแน่!

****************************************

"อาให้น้ำหวานตัดสินใจอีกครั้งว่าจะเลือกใคร ระหว่างอากับชาร์ล" ราฟไล้ใบหน้าคมไปตามแก้มเนียนนุ่ม สูดดมกลิ่นแก้มสาวที่มีกลิ่นหอมอ่อนๆ เฉพาะตัวอย่างรักใคร่

"ยังไงก็เปลี่ยนความตั้งใจของหวานไม่ได้อยู่ดี ยิ่งอาราฟทำแบบนี้หวานก็ยิ่งรู้สึกว่าหวานตัดสินใจไม่ผิดเลยที่เลือกพี่ชาร์ล อย่างน้อยพี่ชาร์ลก็ไม่เคยบังคับหวานอย่างที่อาราฟทำ พี่ชาร์ลเป็นคนดีมากกว่าที่อาราฟเป็น" น้ำหวานประชดประชันคนตรงหน้าด้วยเสียงสั่นเครือ "พอใจอาราฟแล้วใช่ไหมคะ พาหวานกลับไปหาพี่ชาร์ล...อุ๊บ"

ราฟบดจูบริมฝีปากอิ่มอย่างลงอารมณ์เมื่อได้ยินการเปรียบเทียบนั้นจากปากของหลานสาว ขบเม้มดูดดึงปากจิ้มลิ้มอย่างรุกเร้ารุนแรง จูบแล้วจูบอีก จูบจนพอใจเขาถึงยอมหยุดแล้วละขึ้นมามองใบหน้าหวานพลางหอบหายใจแรงอย่างสกัดกลั้นอารมณ์

"ยังไม่ทันได้กันก็ยกย่องมันขนาดนี้แล้วเหรอ ถ้าได้กันก็คงจะเทิดทูลมันจนไม่เห็นหัวอา ไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าน้ำหวานจะใจง่ายขนาดนี้" ไม่อยากเชื่อก็ต้องเชื่อว่าคนราฟจะต้องมาใช้คำพูดประชดประชันแบบนี้กับหลานสาวของตัวเอง เขาไม่เคยรู้สึกแย่ขนาดนี้มาก่อนเลย ไม่มีสักครั้งที่น้ำหวานจะเห็นคนอื่นดีกว่าเขา และเขาก็เชื่อมั่นว่ายังไงน้ำหวานก็คงไม่เปลี่ยนใจจากเขาไปรักใคร จนมาถึงวันนี้ เขาพลาดไปมากจริงๆ พลาดอย่างไม่น่าให้อภัย เขาไม่ควรชะล่าใจขนาดนี้

เพียะ! เป็นอีกครั้งในวันนี้ที่หญิงสาวตบหน้าผู้เป็นอาเมื่อเขาตราหน้าว่าเธอใจง่าย "หวานก็ไม่เคยคิดมาก่อนเหมือนกันว่าอาราฟจะเป็นคนร้ายกาจแบบนี้"

"พอมีชาร์ลอาก็กลายเป็นผู้ร้ายในสายตาของหวานขึ้นมาเลยสินะ"

"ไม่เกี่ยวกับพี่ชาร์ลเลยค่ะ อาราฟเป็นผู้ร้ายเพราะการกระทำของคุณอาเองต่างหาก"

"ไหนๆ น้ำหวานก็มองอาร้ายขนาดนี้แล้วรอบเดียวมันคงไม่คุ้มกันเท่าไหร่ อาจะร้ายอีกสักนิดก็คงไม่เป็นไร คืนนี้ยังไงหวานก็ต้องอยู่กับอา อาไม่มีทางปล่อยให้น้ำหวานกลับไปหาไอ้หมอนั่นเด็ดขาด"

ดวงตาสีฟ้ามองใบหน้าสวยที่กำลังตื่นตกใจด้วยประกายตาเจ้าเล่ห์ ปกติเขาจะไม่แสดงด้านแบบนี้ให้หลานสาวเห็นเพราะอยากจะเป็นคุณอาที่อบอุ่นอ่อนโยนให้กับน้ำหวาน อยากเป็นภาพจำที่สวยงามในความคิดของหลานสาว แต่วันนี้อะไรหลายๆอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว

"อึก! อื้อ..อาราฟ อ๊า" น้ำหวานดิ้นรนขลุกขลักฟาดมือบางใส่ไหล่ใหญ่ของผู้เป็นอา แต่อาราฟไม่สะเทือนสักนิด