ขัดดอกรัก

อรรัมภายืนมองสามีทางนิตินัยของตัวเองที่ยืนโทรศัพท์อยู่บนระเบียงไม้ที่ยื่นออกไปด้านนอก

เส้นผมสีดำของเขาสะท้อนกับแสงตะวันยามเย็นทำให้เกิดประกายระยิบระยับ ช่วงขาในกางเกงขายาวแบบลำลองเพรียวและแข็งแรง

ไม่ช้าเขาก็เลิกคุยโทรศัพท์ พร้อมกับหมุนตัวจะเดินกลับเข้ามาในบ้าน ซึ่งก็เห็นหล่อนเข้าพอดี

ดวงตาของหล่อนสบประสานกับดวงตาคมและหวานฉ่ำของกุลพัชร์ เขาอมยิ้มน้อยๆ ก่อนจะก้าวเท้าเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า

รอยยิ้มของกุลพัทร์คือสิ่งที่ไม่อาจจะลบออกจากสมองได้เลย

มันน่ามอง...
น่าลุ่มหลง...
และน่าปรารถนาเหลือเกิน...

ริมฝีปากหยักสวยราวกับอิสตรีของเขาจะให้ความรู้สึกยังไงนะ หากได้สัมผัส

บ้าจริง...
หล่อนคิดแบบนี้ได้ยังไงกันนะ
ถึงแม้จะจดทะเบียนสมรสกันเรียบร้อยแล้วก็ตาม แต่กุลพัชร์ก็ยังเป็นผู้ชายแปลกหน้า เป็นเจ้าหนี้หน้าเลือดอยู่ดี