เสน่หาลวงใจ

“วาลุกา...” เสียงพร่านั้นเอ่ยเรียก

“คุณดินขา” เธอเรียกชื่อเขาอย่างหลงใหล

“หืม เรียกเสียงหวานเชียว”

วาลุกายิ้มหวานเมื่อสบตาเขา แดนดินจะรู้ไหมว่าเธอตกหลุมรักเขาตั้งแต่แรกเห็น

ผู้หญิงต้อยต่ำคนนี้แอบมองเขาอยู่ตลอดเวลา ยามที่เขาหายหน้าไปก็คิดถึง เมื่อเห็นหน้าก็ดีใจแม้ไม่เคยได้เข้าใกล้ แต่พอเวลาเขาเอาใจใส่ใครเธอก็ได้แต่แอบเศร้าใจ

ใครจะคิดว่าวันนี้เขาจะเรียกหาเธอและเวลาดีๆ แบบนี้มันจะมีอีกหรือเปล่า ผิดไหมถ้าวาลุกายอมสลัดทุกสิ่งทุกอย่างทิ้งแม้กระทั่งยางอาย แล้วทำตามสิ่งที่...หัวใจปรารถนา