SET ซีรีส์ Sand Of Love ( ล่ารักทะเลทราย + ละอองทรายในไอฝน )

#ล่ารักทะเลทราย

“ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ก็ฟังเงียบๆ แต่ถ้าอยากให้ฉันทำอะไร จะแหกปากก็เชิญ ยิ่งดิ้น...ฉันยิ่งไม่ปล่อย หรือ เธอไม่อยากให้ปล่อย ถึงได้เต้นเป็นปลาถูกทุบแบบนี้”

คนถูกปิดปากส่ายหัวดิก เขาได้ทีเลยขู่สมทบ เธอจึงหยุดต่อต้านอย่างฉับพลัน เสื้อตัวนอกชื้น จนเห็นเป็นรอยบิกีนี่ข้างใน คนที่เหลือบเห็น เกิดใจเต้นตึกตักไม่รู้สาเหตุ พยายามข่มใจ เบนสายตา หนีจากทรวดทรงองค์เอวอรชร เลื่อนขึ้นจดจ้องใบหน้าซีดเผือดของเจ้าหล่อนแทน

“ทางที่ดี เธอควรเก็บข้าวของ แล้วรีบไปจากโรงแรมนี้ดีกว่า ภาษาอังกฤษเธอแข็งแรงดี น่าจะฟังออกและเข้าใจที่ฉันพูด”

หญิงสาวส่ายหน้าอีกหน ก่อนจะเริ่มดิ้นอีกครั้ง ฟีลาสเลยโถมตัวกดทับ จนแผ่นหลังเธอแทบเป็นผืนเดียวกับกำแพง สัญชาตญาณสั่งให้รีบหาทางเอาตัวรอด มัลลิกาเลยงับฟันคมๆ ลงบนมือ ที่อุดปากเธอไว้เต็มเขี้ยว ได้ผล...ชายหนุ่มสะบัดมือเร่าๆ ร้องโอ๊ย เผลอตัว เลยเปิดโอกาสให้มัลลิกาดิ้นจนหลุดจากการเกาะกุม

“ยัยตัวแสบ!...”


#ละอองทรายในไอฝน

ไม่คิดฝันว่า ‘จุมพิต’ บนพวงแก้มฉาบด้วยเลือดฝาดของสาวน้อยต่างถิ่นซึ่งเอ่ยปากบอกว่าเป็นคนช่วยชีวิตเขาไว้จะตราตรึงติดอยู่ในความทรงจำ ‘อัสฮาร์ล บิน ฮาซีฟ อัล-ฟายอัส’ ชายหนุ่มสูงศักดิ์วัยสามสิบหกปี โอรสคนโตของกษัตริย์ฮาซีฟ ซึ่งทุกคนลอบขนานนามว่า ‘ราชสีห์ผู้เย็นชาแห่งทะเลทราย’ เพราะไม่เคยปรากฏรอยยิ้มบนใบหน้าให้กับผู้ใด

แม้เหตุการณ์ที่ทำให้พบกับ ‘หยาดพิรุณ วรรณรท’ ด้วยความบังเอิญจะผ่านมานานนับปี แต่สีหน้าและแววตาขุ่นเคืองกับรางวัลที่เขามอบให้กลับไม่เลือนหายไปตามกาลเวลา ‘ความคิดถึง’ นับวันจะทวีความรุนแรงของผู้ดำรงตำแหน่ง ‘รัชทายาท’ ลำดับที่หนึ่งของประเทศพาลให้เหล่าบรรดาองครักษ์และคนใกล้ชิดต่างเดือดร้อนตามหาตัวหล่อนแทบพลิกแผ่นดินจนแล้วจนรอดก็ไม่พบแม้เงา แต่แล้ว...พรหมลิขิตก็เล่นตลกเมื่อบันดาลให้พบกับหล่อนอีกครั้งท่ามกลางอันตรายที่รายล้อมรอบตัว

ราชสีห์ผู้ไม่เคยปล่อยให้อิสตรีใดใกล้ชิดกลายเป็นสิงห์หนุ่มไร้เขี้ยวเล็บเมื่ออยู่กับสาวน้อยที่เขาเปรียบเหมือนปรอยฝนรินรดหัวใจอันแห้งแล้งให้กลับมาชุ่มฉ่ำมีชีวิตชีวา ‘ความรัก’ ค่อยๆ ก่อตัว ในขณะเดียวกับที่ต้องควบคุม ‘ความหลง’ ไม่ให้มีอิทธิพลเหนือจิตใจเพราะไม่อยากพลั้งมือล่วงเกินหล่อนให้เจ็บตัวบ่อยเกินความจำเป็น

“เรน...จูบเราหน่อยสิ”
“จูบคุณ! เมื่อกี้...ยังไม่พออีกหรือคะ”
“นั่นเราเป็นฝ่ายจูบ เราอยากให้เจ้าเป็นคนจูบบ้าง”
“มะ มันต่างกันตรงไหนคะ”
“ต่างสิ...เจ้ารู้ดีว่าถ้าให้เราเป็นฝ่ายเริ่มมันจะไม่จบแค่นั้น อยากให้เราเริ่มที่จูบแล้วจบทุกอย่างบนเตียงนุ่มๆ นั่น หรือเจ้าจะเป็นคนจูบแล้วได้นอนหลับสบายไม่เจ็บเนื้อเจ็บตัวเพราะถูกเรารัก...ทั้งคืน”
“ฉันเลือกได้ด้วยหรือคะ คุณพูดเหมือนในกระโจมนี่มีที่ให้ฉันวิ่งหนีอย่างนั้นแหละ”
“หึ หึ เจ้า...เป็นของเราแล้ว ถึงจะหนีไปสุดขอบทะเลทราย เราก็จะตามไปพาตัวกลับมาแล้วจองจำเจ้าไว้ด้วยหัวใจและความรักของเรา...อย่าคิดว่าจะพ้น”