สิเน่หามายารัก

ดวงตาของเจ้าชายเอริกยังคงมองสบตากับดวงตาเศร้าของรัตติกาล แม้ดวงหน้าจะฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำตาแต่กระนั้นเธอก็ยังคงงดงาม น่าเสียดายจริงๆ หากความสวยงามนั้นจะถูกทำลายลงเพราะความทุกข์ทนที่จะได้รับจากการติดคุกถึงยี่สิบห้าปี ช่างน่าเสียดาย...

มุมปากแย้มยิ้มน้อยๆ ขณะที่ความคิดในใจเริ่มเกิดขึ้น ดวงตาคมกริบมองดวงหน้าสวยของรัตติกาลอย่างตัดสินใจ

“เราจะปล่อยแม่กับพ่อเลี้ยงเจ้าไปก็ได้หากว่าเจ้ายอมอยู่ที่นี่กับเรา”

หญิงสาวแทบจะหยุดหายใจกับคำพูดประโยคนั้น “อยู่กับพระองค์หรือเพคะ”

“ใช่ อยู่กับเรา” เอริกพยักหน้า “มีหน้าที่เพียงอย่างเดียวคือทำให้เรามีความสุข”

เป็นอันว่ากระจ่างแล้วสำหรับรัตติกาล หญิงสาวขบริมฝีปากแน่นรู้สึกอดสูยิ่งนักกับข้อเสนอของเจ้าชายผู้สูงศักดิ์ หากเธอไม่ยอมเขาก็จะไม่ปล่อยแม่กับพ่อเลี้ยงของเธอ แต่หากเธอยอมคราวนี้ตัวเธอเองก็จะต้องอยู่ที่เฟลิกซ์ในฐานะนางบำเรอของเจ้าชาย

ไม่ว่าทางไหนก็น่าอดสูไม่ต่างกันเลย