อีกครั้งได้ไหม

โฉด ทราม กาม นั่นคือติณณ์
มาลาร้อยใจ หักอกผู้ชายมานับไม่ถ้วน นั่นคือลูกปัด
ผีเน่ากับโลงผุ (ในสายตาของคนอื่น) นั่นคือพวกเราสองคนเมื่อเป็นคนรักกัน
ส่วนในสายตาและความรู้สึกของทั้งติณณ์และลูกปัด ในโลกนี้ ไม่มีใครเหมาะสมกับตนได้เท่ากับอีกฝ่ายอีกแล้ว
#############################
“เฮียพาฉันมาที่นี่เพื่อมานั่งมองหน้าฉันหรือไง”
“มาลา”
“ฉันเกลียดชื่อนั้น”
“ลูกปัด”
“ก็ยังเกลียดอยู่ดี”
ชายหนุ่มถอนหายใจ ปีนขึ้นเตียงแล้วคร่อมผ่านร่างเล็กแต่ทว่าอวบอิ่มไว้ ตาคมมองใบหน้านวลแล้วใช้มือข้างหนึ่งดึงยางออกมาจากเส้นผมหนาหนัก ตาคมมีประกายอันตรายยากจะข่มกลั้น ผมของลูกปัดคือของล้ำค่า และมีเสน่ห์อย่างมหาศาลเมื่ออยู่บนเตียง
ติณณ์ไม่ใช่คนคลั่งเส้นผม แต่นี่เป็นครั้งแรกที่เขารู้สึกร้อนแรงเพียงเพราะเส้นผมของผู้หญิง
ปลายจมูกโด่งสูดดมกลิ่นอายจากเส้นผมนั้น ได้กลิ่นแชมพู เหงื่อ และบุหรี่ เป็นส่วนผสมที่เละเทะแต่ปลุกเร้าได้อย่างไม่น่าเชื่อ
“เฮียทำหน้าแบบนั้นเหรอเวลาอยากอึ๊บสาว”
มือหนาปล่อยผมนุ่ม เขาเปลี่ยนไปดีดปากอิ่มที่จัดจ้านเหมือนพริก แถมยังเป็นพริกขี้หนูอีกต่างหาก
“ทำหน้าแบบไหน”
เธอปัดมือของเขาทิ้งแล้วเอ่ยเสียงอ้อแอ้
“หน้าแบบอยากทำไง”
“หึ”
ใช่ เขาแม่งอยากทำจริงๆ
“ถ้าเธอรู้สึกอยากทำ ฉันก็ไม่คิดจะทำตัวเป็นคนดี”
หญิงสาวหลับตาลงแน่น พึมพำเสียงพร่าเมื่อมือหนาสอดเข้าไปในชายเสื้อยืด ปลายนิ้วร้อนไล่วนอยู่แถวสะดือสวย
“ฉันไม่รู้สึกเลย...ถ้าเฮียอยากได้คำโกหกจากปากผู้หญิงเล่นตัวคนหนึ่ง”
ให้ตาย เขาชอบนิสัยตรงส่วนนี้ของลูกปัด และมันทำให้เธอมีเสน่ห์ สมกับที่เป็นผู้หญิงที่ผู้ชายในมหาวิทยาลัยแอบเอาไปช่วยตัวเองไม่ก็พยายามขายขนมจีบแต่ไม่เคยมีใครทำสำเร็จสักราย
“แล้วคำตอบของเธอล่ะ เธอจริงๆ”
ตากลมลืมขึ้น ความเข้มข้นทางอารมณ์ที่เรียกว่าความใคร่ส่งตรงมาถึงเขาในทันที
“เฮียคิดว่าไงล่ะ”
“เธอมัน...”
“มันยังไงเหรอ” คำถามของเธอกลั้วเสียงครางเมื่อเขาจงใจบดเบียดร่างกายกับคนตัวเล็ก หน้านวลเงยแหงนไปด้านหลังเมื่อปากร้อนแนบที่ลำคอขาวชื้นเหงื่อ
“ขี้ยั่วสมคำล่ำลือ”
“ยังไม่ลองเฮียก็จะหูเบาเชื่อข่าวพวกนั้นแล้วเหรอ”
งั้นก็ขอลองเลยแล้วกัน