ผู้จัดการของคมธรรม(พี่หอย)

“ตื่นนะคุณ...ตื่นๆๆ ตุ้บ! ตุ้บ! ตุ้บ!” มือเล็กทุบตีปลุกคนตัวโตที่นอนเบียดตัวเองบนเตียงเล็กแรงๆ
“อือ...อะไรอีกเมียจ๋า...” คมธรรมไม่ยอมลืมตาตื่นแต่กลับคว้าคนตัวเล็กล้มลงมากอดรัดแน่น
“ไปโรงพัก” มัลลิกาบอกพร้อมกับขืนตัวเองออกจากอ้อมแขนแข็งแรง
“ไปทำไม” เขาลืมตาขึ้นพร้อมถามและกอดเธอแน่นกว่าเดิม
“ไหนคุณบอกว่าจะไปมอบตัวไง คุณจำไม่ได้รึไงว่าพูดอะไรเมื่อคืน”
“อ้อ...ไปมอบตัวเรื่องอะไรกัน ผัวเมียเอากันเรื่องปกติ อีกอย่างจะไปเพิ่มงานให้ตำรวจทำไม ให้ตำรวจไปจับพวกค้ายา ทำลายชาติดีกว่ามาทำคดีผัวๆ เมียๆ เอากันนะ”
“คุณข่มขืนฉัน”
“เปล่าเลยที่รัก เพื่อนสมยอมพี่ หรือจะเถียงว่าไม่สมยอม ก็เห็นครางดังทั้งคืนตอนพี่เอาแรงๆ”
“คนเลว”
“ผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก พี่จะไม่คิดเข้าข้างตัวเองแล้วกันนะว่าเพื่อนรักพี่หลงพี่มากแค่ไหน แต่ถ้าจะไปโรงพักน่ะ มีหลักฐานเหรอ พี่รุนแรงหรือก็ไม่ ไม่เห็นมีรอยบาดเจ็บตรงไหนสักหน่อย จะมีก็แต่รอยดูดของพี่เท่านั้น” คนห่ามเอ่ยแล้วก็กดจมูกแรงๆ กับกระหม่อมบางของเธอ
“กะ...ก็เจ็บ...” แล้วก็ต้องเม้มปากแน่นเพราะเขาพูดถูก และมีแค่ที่เดียวที่เจ็บคือตรงความเป็นสาว จะให้บอกตำรวจก็ไม่กล้าบอกว่าเจ็บตรงนั้น
“เห็นไหม อย่าเอาเรื่องเล็กน้อยไปให้ตำรวจหัวเราะเยาะเลย ไหนๆ ก็ตื่นแล้ว ล้างหน้าไก่ตอนเช้าดีไหมจ๊ะ”
ว้าย!
แล้วหล่อนก็ตกอยู่ใต้ร่างใหญ่โตของคมธรรมอีกครั้ง แม้ว่าจะพยายามดิ้นขัดขืนมากเท่าไหร่ แต่ก็พ่ายแพ้ต่อแรงของบุรุษที่แข็งแรงกว่าอยู่ดี

ปล.ผู้จัดการของคมธรรม(พี่หอย) เป็นลำดับที่ 2 ในซีรี่ส์ห่ามรัก นะคะ และเรื่องแรกคือเรื่อง เด็กของปาณัสม์(เฮียหมี) ค่ะ ฝากนักอ่านติดตามและสนับสนุนด้วยนะคะ