หิมะในทะเลทราย

“นะ นายใส่ร้ายฉัน รู้ไหมฉันเป็นใครนามสกุลอะไร”
นี่นิโลบล เผ่ามณี ลูกสาว สส.คนดังเลยนะ....
แม้จะคิดในใจไปอย่างนั้น แต่เสียงหวานก็เริ่มตะกุกตะกักเพราะคราวนี้เธอทำผิดจริงๆเรื่องอาจจะไม่ถึงคุกถึงตารางแต่ถ้ามันเป็นข่าวแพร่ออกไปเธอต้องแย่แน่ๆ นาทีนี้หญิงสาวได้แต่ปลอบใจตัวเองเรียกสติ อย่างน้อยต้องขู่ไปก่อน อีตานี่อาจจะกลัวขึ้นมาบ้าง แต่ไม่รู้ทำไมตอนนี้เธอเองที่หัวหดเป็นเต่าในกระดอง
ความรู้สึกของคนที่ทำผิดแล้วโดนจับได้เป็นอย่างงี้นี่เอง
เธออาจจะเกเรบ้างบางคราว กร่างบ้างบางครั้ง ใครดีมาก็ดีตอบ แต่ใครมาไม่ดีเธอจะเอาคืนจนแสบสันต์ แต่ก็ไม่เคยทำผิดกฎหมาย นี่เป็นครั้งแรกจริงๆ
“มาถามผมทำไม ผมสิต้องถามคุณว่าคุณเป็นใครเทือกเถาเหล่ากอมาจากไหน ทำไมลูกหลานถึงได้นิสัยแบบนี้” คนว่าย้อนหน้าตาเฉย ดวงตาสีนิลกวาดมองร่างระหงยิ่งมองใกล้ๆถึงเห็นว่าเป็นเด็กสวยมาก ผิวขาวราวกับมีแสงสว่างในตัวเอง
ใบหน้าขาวเป็นสีแดงจัดด้วยความโกรธ อีตาร๊อตไวเล่อร์หลอกด่าบรรพบุรุษเธอชัดๆเห็นหน้าดุๆที่มองเธออย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาวแล้วคันไม้คันมือนัก อยากตบคนตรงหน้าสักทีให้หายแค้น
เขายืนดูหญิงที่กำลังโกรธจนตัวสั่นก่อนจะเอ่ยขึ้นว่า “ถ้าไม่อยากให้ผมแจ้งตำรวจตามผมมา”