กรรมบัญชาการ Karma the Series (1)

“ดูเสีย นี่คือสังขารที่เธอจะต้องใช้มันเพื่อทำหน้าที่ของเธอต่อไป เธอจะต้องชดใช้กรรมภายในสังขารนี้ไปจนกว่าจะหมดเวลาของเธอในโลกนี้ ดูมันเสียให้เต็มตา แล้วเธอจะรู้ว่า แท้จริงแล้ว มนุษย์เกิดมาก็เพื่อใช้สังขารนี้ทำหน้าที่บนโลกนี้ก็แค่ช่วงระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น และเมื่อลมหายใจเธอหมดลง สังขารนี้ก็ไม่มีความหมายอื่นใดอีกเลย นอกจากเน่าเปื่อยผุพังไปเท่านั้น”

เสียงนั้นยังดังก้องไปทั่ว แต่เธอเองกลับได้เห็นตัวเองนอนแน่นิ่งอยู่บนเตียงเหล็กเล็กๆ ที่แบนราบ แข็งและหาความสบายไม่ได้เลย ดวงตาเธอปิดสนิท ใบหน้ากลมๆ ที่เธอรู้จักมาตลอดสี่สิบปีนั้นเหลืองซีดเซียว ใบหูเล็กๆ ที่โผล่พ้นกรอบหน้าและไรผมนั้นก็เหลืองซีด รีมฝีปากที่แทบไม่มีสีเลือด...ริมฝีปากบนเผยอน้อยๆ เผยให้เห็นไรฟันที่สบกันไม่สนิทอยู่ในช่องปาก แขนขาที่โผล่พ้นชุดคนไข้ผ่าตัดของโรงพยาบาลนั้น มันผอม ลีบเล็กราวกับของเด็ก ปลายเท้าที่โผล่ผ้าคลุมออกมานั้นก็เหมือนเท้าเด็ก ฝ่าเท้าซีดเหลือง และนิ้วเท้านั้นเล็กกระจ้อยร่อยราวกับว่าไม่เคยถูกใช้งานมาก่อนเช่นนั้น ทั้งๆ ที่มันพาร่างๆ นี้ตะลอนไปมาแล้วทั่วประเทศและตะลอนไปในซีกโลกอื่นๆ ด้วย

อรุณรวีพิศดูร่างของตัวเองอย่างสังเวชใจ... ร่างนั้น มันเหมือนกับคนตายไปแล้วไม่มีผิด

“หน้าที่ของเธอคือการอยู่เบื้องหลังชีวิตของมนุษย์ จงบอกพวกเขาถึงความจริงในข้อนี้ที่เธอได้พบได้เห็นมา จงบอกให้คนที่ยังอยู่ได้รู้ถึงชีวิตที่แท้ว่า ไม่มีอะไรเที่ยงแท้นอกจากความตาย จงบอกให้คนที่ยังอยู่ได้รู้ว่า ควรทำอะไรในขณะที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ บอกพวกเขาให้รู้ถึงกรรมดี กรรมชั่ว นั่นคือ หน้าที่ของเธอ”