เรียกข้าว่าท่านอ๋อง

เพราะความอ่อนโยนของเขา นางจึงมิอาจละสายตามองบุรุษใดได้อีก เหตุใดเขาถึงต้องอ่อนโยนถึงเพียงนี้ เพียงครั้งแรกที่ได้สบตา หัวใจของนางก็เรียกหาเพียงเขา สายตาอ่อนโยน วาจาหวานหู ทำให้หัวใจดวงน้อยของนางสั่นไหวอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นางต้องทำเช่นใดเล่า เขาจึงจะมีใจให้นางบ้าง หรือนางจะต้องแอบมองเขาเช่นนี้ต่อไป แล้วเมื่อใดเล่าเขาจะรู้ใจนางเสียที