เจ้าสาวสิงหราช

“รินคิดเสมอว่าสักวันรินจะทำให้พี่รักรินได้ ก่อนหน้านี้รินยอมล่ะทิ้งความรักของริน แต่พี่ก็ยังดึงรินกลับมาที่เดิม”หญิงสาวหยุดพูดมองหน้าเขาด้วยน้ำตา สิงหราชยังคงยืนนิ่งให้หล่อนได้ระบายความในใจ
“ตอนรู้ว่าท้อง รินดีใจมาก และคิดว่าพี่ก็ดีใจเหมือนกัน แต่ตอนนี้รินรู้สึกเหมือนว่ารินคิดผิด พี่ออกจากบ้านแต่เช้าทุกวัน กลับทีก็มืดค่ำ เพราะพี่ไม่อยากเจอหน้ารินใช่มั้ยคะ”
“ริน”หญิงสาวถอยหลังออกไปไม่ให้เขาได้จับตัว อะไรทำให้เจ้าหล่อนคิดแบบนั้น
“วันนี้พี่บอกจะเข้าไร่ แต่รินเจอพี่ที่นี่กับพี่อ้อ พี่นึกเสียดายขึ้นมาแล้วใช่มั้ยคะ”
“พี่”หญิงสาวยกมือขึ้นโบกไปมาราวกับไม่อยากฟัง ใบหน้านั้นนองไปด้วยน้ำตา
“รินไม่โกรธ ผิดที่รินเองที่ไม่สามารถรักษาสถานะของเราไว้ได้ ถ้าพี่สิงห์อยากหย่าก็บอกนะคะ”ดวงตาแข็งกร้าวขึ้นทันใด มือหนากระชากร่างบางเข้ามาหา แม้เจ็บกายแต่ระรินธารก็ไม่มีแก่ใจส่งเสียงใดๆออกมานอกจากแรงสะอื้นไห้ด้วยความเสียใจ