Love Story รักร้ายของนายดาวเหนือ

Love Story รักร้ายของนายดาวเหนือ

ดาวเหนือ อัครเดชากิจ
“เขา” ดาวเหนือ นักศึกษาชั้นปีที่ 2 ผู้ชายหล่อร้ายแสนอันตรายที่มีดีกรีเป็นถึงเดือนคณะบริหาร ผู้ที่ไม่เคยสนใจอะไรเลยนอกจากพี่รหัสของตัวเอง

เหมือนฝัน เรืองอักษร
“เธอ” เหมือนฝัน นักศึกษาทุนชั้นปีที่ 3 สาวสวยแสนน่ารัก พี่รหัสของดาวเหนือ



ตัวอย่าง

"เดี๋ยวก่อนดาวเหนือ"
เหมือนฝันเอ่ยขึ้นทันที่เห็นร่างสูงของดาวเหนือเดินตรงเข้ามาภายในคณะหลังจากที่เธอมาดักรอเขาเกือบชั่วโมง
ดาวเหนือเพียงแต่ชำเลืองมองร่างบางก่อนจะออกเดินต่ออย่างไม่สนใจ
"คุยกันก่อนได้ไหม เรื่องเดือนคณะ ฉันอยากให้นาย..."เหมือนฝันถึงกับเม้มปากแน่นก่อนจะเดินตามร่างสูงอย่างไม่ยอมแพ้ แต่ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบประโยคเสียงเข้มก็แทรกขึ้นมาทันที
"แค่เป็นก็จบใช่ไหม"
"ห๊ะ ใช่ๆแค่นายตกลงทุกอย่างก็จบ นายตกลงใช่ไหม"
เหมือนฝันถึงกับนิ่งไปทันทีก่อนจะยิ้มกว้างออกมาอย่างอดดีใจไม่ได้เมื่อรู้ว่าอีกฝ่ายหมายถึงอะไร
"ได้ แต่ทุกครั้งที่ฉันต้องร่วมกิจกรรมเธอจะต้องไปด้วย"ดาวเหนือเอ่ยขึ้นเสียงเรียบพร้อมกับมองใบหน้าหวานด้วยสายตานิ่ง
"ได้ยังไง ฉันก็ต้องเรียนแล้วฉันก็ต้องทำงานด้วย"เหมือนฝันถึงกับตาโตขึ้นมาทันทีก่อนจะเอ่ยขึ้นอย่างไม่เห็นด้วย
มันจะเป็นไปได้ยังไงที่เธอจะไปร่วมกิจกรรมกับเขาทุกครั้งในเมื่อเธอเองก็ยังมีงานที่ต้องทำ
"นั่นมันเรื่องของเธอ"ดาวเหนือเอ่ยขึ้นเสียงเรียบก่อนจะเดินตรงเข้าไปยังด้านในอาคารโดยไม่สนใจว่าอีกฝ่ายจะว่ายังไง
"เดี๋ยวก่อนดาวเหนือ ฉันไปกับนายทุกครั้งไม่ได้จริงๆนะ”
“เด็กบ้า เอาแต่ใจตัวเองที่สุด"
เหมือนฝันถึงกับหน้ามุ่ยขึ้นมาทันทีเมื่อร่างสูงไม่แม้แต่จะหยุดฟังในสิ่งที่เธอพูด

................................................................................................................

"หยุดเดี๋ยวนี้นะเหนือ ทำแบบนี้ได้ยังไง"
เหมือนฝันที่เดินตามร่างสูงเข้ามาในห้องภายในคอนโดหรูถึงกับเอ่ยขึ้นเสียงดังก่อนจะเดินเข้าไปหาอีกฝ่ายด้วยใบหน้าหงิกงอพร้อมกับมือเรียวที่คว้าแขนแกร่งเอาไว้แทบจะทันที
"ทำอะไร"ดาวเหนือเอ่ยขึ้นเสียงเรียบจ้องมองใบหน้าหวานด้วยสายตานิ่ง
"ก็เรื่องที่ผับ ไปพูดแบบนั้นกับพี่วีภพได้ยังไง”เหมือนฝันถึงกับเม้นปากแน่นก่อนจะส่งค้อนให้อีกฝ่ายอย่างอดไม่ได้
พูดออกมาได้ยังไงว่าทำอะไร
ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไปบอกกับพี่วีภพเจ้าของผับที่เธอทำงานอยู่ว่าเธอลาออกแล้วจะไม่กลับไปทำงานที่นั่นอีกเธอจะไม่โมโหสักนิด
ดาวเหนือไปบอกเจ้าของผับว่าเธอจะไม่กลับไปทำงานที่นั้นอีกแล้วลากเธอขึ้นรถกลับมาที่คอนโดโดยที่เธอไม่มีโอกาสที่จะปฏิเสธอะไรได้เลย
อย่าว่าแต่จะปฏิเสธเลยแค่เธอจะอ้าปากพูดยังทำไม่ได้
และตอนนี้เธอก็อยากจะข่วนหน้านิ่งๆของเขาเหลือเกินที่ยังวางหน้าเฉยไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อนกับเรื่องที่เกิดขึ้น ถึงจะรู้ว่าเขาหวังดีก็เถอะแต่อย่างน้อยก็น่าจะถามเธอก่อนไม่ใช่ทำอะไรเอาแต่ใจตัวเองแบบนี้
“เธอไม่จำเป็นต้องทำงาน”ดาวเหนือเอ่ยขึ้นเสียงเข้มก่อนจะมองใบหน้าหวานด้วยสายตานิ่งแต่แฝงไปด้วยความจริงจัง
“ไม่ทำงานแล้วฉันจะเอาเงินที่ไหนใช้”เหมือนฝันถึงกับหน้ามุ่ยขึ้นมาทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของคนหน้านิ่ง
พูดออกมาได้ยังไงว่าเธอไม่จำเป็นต้องทำงาน เธอไม่ได้รวยเหมือนเขานี่ที่ไม่ต้องทำงานก็มีเงินใช้ไม่ได้ขาด
“เงินฉันไง”
“จะให้ฉันใช้เงินนายตลอดไปได้ยังไง”
มันก็จริงที่เดี๋ยวนี้เธอแทบจะไม่ได้ใช้เงินของตัวเองเลย ค่าใช้จ่ายทุกอย่างล้วนมาจากเขาแทบทั้งสิ้น แต่เธอก็ไม่เคยลืมว่าความสัมพันธ์ของเธอกับเขาเกิดขึ้นได้ยังไง ถ้าวันไหนที่เขาเจอคนที่ใช่และความสัมพันธ์นั้นจบลงเธอก็ต้องกลับไปทำงานอยู่ดี
ความสัมพันธ์ที่ไม่ได้เกิดขึ้นจากความรักมันจะอยู่ได้นานแค่ไหนกัน
“ทำไมจะไม่ได้ อย่าลืมนะว่าเธอเป็นผู้หญิงของฉัน”ดาวเหนือถึงกับตาขวางขึ้นมาทันทีก่อนที่จะเอ่ยขึ้นเสียงเข้ม
“แล้วถ้าต่อไปนายกับฉัน เราเลิกกันล่ะ”