ยินดีรับใช้ค่ะคุณใหญ่

“ฉันเป็นคนที่มีหัวใจ ฉันจูบแต้วด้วยความรู้สึกในนี้ ถ้าแต้วจะจูบฉัน ก็ช่วยจูบด้วยหัวใจของแต้ว ไม่ใช่จูบเพราะเห็นฉันเป็นเพียงแค่หมากตัวหนึ่ง”
/***/
แต้วกลืนน้ำลายอึกใหญ่ก่อนเม้มปากแน่นเมื่อความทรงจำนึกย้อนไปถึงสัมผัสจุมพิตจากริมฝีปากของหญิงใหญ่ที่ยังตราตรึงไม่รู้ลืม ยิ่งตอนนี้ลมหายใจอุ่นจัดคลอเคลียอยู่ที่แก้มของเธอยิ่งทำให้หัวใจเต้นระส่ำไม่เป็นจังหวะ

ขณะที่หญิงใหญ่เองก็นิ่งงันยามพิศใบหน้าของหญิงสาวที่อยู่ชิดใกล้ ไม่ได้มีภาพใดซ้อนทับอย่างคืนก่อน เพียงแต่แรงดึงดูดที่มีไม่ได้น้อยไปกว่ากันเลย

รสสัมผัสที่ติดริมฝีปากของเธอยังคงคุกรุ่นอยู่ไม่หาย แม้เมื่อวานหญิงใหญ่จะคิดถึงก้านแก้วจนเผลอจูบแต้ว แต่สัมผัสที่ได้รับมันคือของจริง

ในขณะที่ใบหน้าใกล้ชิดกันถึงเพียงนี้ หญิงใหญ่เองกลับรู้สึกโหยหาสัมผัสนั่นอีกครั้ง ไม่รู้เพราะความเผลอไหล หรือหลงใหลสัมผัสบนเรียวปากเล็กเธอกันแน่

จูบแรกและจูบเดียวช่างมีอิทธิพลมากมายเหลือเกิน

ใบหน้าของหญิงใหญ่เคลื่อนเข้าหาเป้าหมายอย่างเชื่องช้า ราวกับว่าแรงดึงดูดระหว่างมวลทั้งสองกำลังทำงานทีละน้อย ดวงตาเรียวเล็กหลับลงขณะที่เรียวปากสวยแตะลงบนริมฝีปากของแต้วเคล้าคลึงเรียวปากเล็กที่แสนนุ่มนิ่มตรงหน้าอย่างดูดดื่ม เต็มไปด้วยความอ่อนหวานและอ่อนโยนจนคนตัวเล็กใจระส่ำไปหมด แทบหายใจไม่ออก

เรียวปากบดเบียดสลับดูดดึงอย่างประหายอยากจนริมฝีปากเล็กบวมเห่อตามแดงจูบที่รุนแรงกว่าเดิมด้วยความรู้สึกที่ทวีมากขึ้นเรื่อยๆ

“อื้อ”

คนหายใจไม่ออกเอ่ยท้วง จนในที่สุดหญิงใหญ่ก็ยอมปล่อยเรียวปากเล็กที่บวมเจ่อเป็นอิสระแม้จะเสียดายก็ตาม ก่อนจะทอดมองดวงตาฉ่ำปรือตรงหน้าแล้วเอ่ยออกมาเสียงแผ่ว

“ถ้ามองฉันแบบนี้ ฉันจะไม่หยุดแค่นี้นะแต้ว”