เพลิงเสน่หา

เด็กสาวที่ไร้เดียงสาต้องมาอยู่ใต้ชายคาเดียวกันในฐานะผู้หญิงลับ ๆ เพราะเงื่อนไขที่เธอไม่รู้จะปฏิเสธยังไง มันเป็นความผิดพลาดที่ทำให้เธอต้องกลายมาเป็นทาสอารมณ์ของเขา...

“พื้นที่ที่ควรอยู่ เธอรู้ใช่ไหมว่าต้องวางตัวยังไง?”

“รู้ค่ะ...หนูจะไม่วุ่นวายและแสดงตัวตนให้คนอื่นรู้เด็ดขาด”

“หากฉันไม่อนุญาตอย่าคิดผยองตัวปริปาก...อยู่ในกรอบที่ฉันวางไว้ และอย่าได้คิดว่าจะมีตัวตนในสายตา เพราะเธอมันก็แค่คนที่ต้องชดใช้ต่อสิ่งที่ทำให้ฉันเสียหาย”

“รับรองได้ค่ะ ว่าหนูจะไม่มีวันคุกคามคุณ”

“ดี...แล้ววันนี้ก็รอเปิดประตูให้ด้วย แต่อาจจะกลับดึก ๆ หน่อย”

“ค่ะ”
การพูดสนทนาในพื้นที่ลับ การถูกบังคับให้ร่วมชายคาเพื่อรับผิดชอบต่อการสูญเสีย เพราะเธอไม่สามารถที่จะรับผิดชอบต่อความผิดนั้นได้ ความลับที่เขาไม่คิดจะเปิดเผย เธอจึงยอมจำนนต่อคนที่ยื่นมือช่วยเหลือ...อยู่ด้วยความเจ็บปวดเหมือนถูกเหยียบย่ำไร้ค่า ศักดิ์ศรีที่เคยมีถูกตีตราในราคาที่แสนต่ำ ถูกกระทำเหมือนของลับที่เหมือนไร้หัวใจ แต่บางครากลับมีเสน่หาในความรู้สึก การถลำลึกเช่นนี้จะเป็นทางออกหรือทางตันของคนอย่างเธอผู้ที่สง่างามดุจดั่งชื่อ

‘เรนิตา’