เมียไร้เสน่หา

“ย่าจะให้ปิ่นแต่งงานกับพี่หมอ”



โปรย…


คราแรกสามีเลี้ยงสาวๆไว้ ณ สถานที่ใดวราลีไม่ใคร่จะสนใจนัก ทว่าไปๆมาๆใจกลับประหวั่นไม่ค่อยอยู่กับร่องกับรอยเมื่อเห็นเขาเอาคู่นอนเข้ามาเย้ยถึงในบ้าน

วราลีลงไปลดน้ำต้นไม้ที่หน้าบ้านจากนั้นจึงเข้าครัวจัดแจงทำอาหารจนเสร็จทุกมวลเมนู แต่สภาพของคนที่เพิ่งลงมาจากข้างบนทำเอาเธออึ้งแทบกลืนน้ำไม่ลง ดึงแก้วน้ำออกจากปาก เรียวปากงามคลี่ยิ้มขมขื่น

เด็กของเขาอีกแล้วหรือ เมื่อคืนก็ควงไปกับรดาครั้นแยกจากคู่เดตก็ยังพาเธอไปปล้นจูบที่ริมทะเล แต่พอเช้าวันนี้กลับเป็นสาวคนใหม่ที่สวมเพียงชุดคลุมมานั่งกินข้าวต้มที่เธอตักไว้

ปฏิเสธไม่ได้ว่าก็รู้สึก…

สาวนางนั้นคลี่ยิ้มให้วราลี เธอกวาดสายตาประเมินพลางคิดว่าวราลีคงเป็นน้องสาวหรือไม่ก็จำพวกเดียวกับตนที่กันตพงษ์น่าจะเลี้ยงเฝ้าบ้าน ไม่ใช่รายวันแต่เป็นรายเดือน

ลองหยั่งเชิงดูสักหน่อย “ขอบคุณนะสำหรับอาหารเช้า อยู่มากี่เดือนแล้วล่ะ เขาดูแลดีหรือเปล่า…เมื่อคืนเขาเด็ดถึงใจมากๆแล้วทุกวันเธอรับเขาไหวได้ยังไง”

วราลีไม่ตอบ ถือถ้วยข้าวต้มจะเอาไปนั่งกินกับพะโล้ทว่าคนหัวยุ่งลงมาทันก่อนที่หญิงสาวจะหลุดพ้นครัว สภาพเขาไม่ต่างจากตอนที่ฟัดเธอเสร็จใหม่ๆ วราลีสูดหายใจเข้าปอดยาวๆเมื่อถูกความเจ็บปวดถั่งโถมโจมตี

“ทำไมไม่ตักให้ฉัน” กันตพงษ์พูดกับแม่ครัว

“หนูตักไว้แล้วแต่เด็กหมอเอาไปกินก่อน ช่วยไม่ได้นะ”

“เพล้ง!” ถ้วยข้าวที่วราลีถือล่วงแตกกระจายพลอยทำเอาสาวที่นั่งกินอยู่ก่อนหันมองไปที่เจ้าของบ้านและคนที่เธอเข้าใจว่าเป็นแม่เด็กรายเดือน หญิงสาวเลิกลักตกใจ ยกมือป้องปาก ตาเหลือกกับภาพที่ตนจดจ้อง กันตพงษ์ตวัดอุ้มแม่เด็กคนนั้นออกจากเศษกระเบื้องแล้วผลักเจ้าหล่อนเข้าติดผนังครัว เขากดจูบมันอย่างเลือดร้อนเหมือนเสือหิวโซ

วราลีพยายามดันหน้าอกกว้างให้ไกลห่างตนแต่กันตพงษ์ก็ยังตามยึดกรอบหน้าเธอไว้ ผลักเธอแนบผนังอีกจนได้ ชายหนุ่มกัดปากบางเพื่อทำให้เธอร้องอุทรณ์จากนั้นก็ได้บดจูบตามความตั้งใจแรก รสจูบกรุ่นร้อนคล้ายดังสั่งสอนที่เธออวดดี วราลีดิ้น ทุบดันแผงอกจนหลุดมาได้ทว่าคราวนี้วราลีไม่ตบหน้ากันตพงษ์ เธอเม้มปากหลุบตามองเท้า

“ยกเลิกนัด! ไม่ต้องไปรอที่เขตเพราะฉันไม่หย่า” สามีประกาศกร้าว

วราลีกำมือแน่น ตาแดงก่ำวาวโรจน์ด้วยอารมณ์กรุ่นโกรธ อยากตะบั้นหน้ากันตพงษ์แรงๆสักที แต่ก็รู้ว่าตนคงสู้ไม่ไหวเพราะขอบตาผ่าวร้อน เธอเชิดหน้าก่อนจะตะโกนก้องออกไปว่า

“หมอเฟลมอย่ามาพูดจาหมาๆแบบนี้นะ เกือบสองปีกว่าที่หนูรอ…หนูจะไม่ทนอยู่กับหมออีกแล้ว บ่ายสองเจอกันที่เขตเหมือนที่หมอบอกไว้เมื่อคืน”

อยู่บ้านนี้ปิ่นเจ็บ เจ็บมาก ทรมานมากๆด้วย…

วราลีหันหลังจากคนเหล่านั้นที่อยู่ในห้องอาหาร น้ำตาไหลเดินขึ้นบันได อดขมขื่นกับชีวิตคู่ที่บัดซบนี่ไม่ได้ เขาจูบเธอต่อหน้าแม่นั่น เขาเหยียดหยามเธอมาก กันตพงษ์เห็นเธอต่ำต้อยไร้ศักดิ์ศรีเหมือนกับแม่สาวรายวัน เธอเสียใจ เสียใจที่เขาเอาผู้หญิงอื่นเข้ามานอนบ้าน

ความรู้สึกบ้าๆนี่วราลีไม่ใคร่จะชอบเลย คล้ายจะสู้กับมันไม่ไหว ทั้งๆที่เมื่อก่อนตนไม่เคยรู้สึกรู้สาเพราะถึงเขาจะเอาใครเข้ามาก็ช่างหัว แต่วันนี้กลับต้องมาน้ำตาเล็ดทิ้งทวนก่อนหย่า


ซื้อในเว็บ www.mebmarket.com จะได้ราคาที่ถูกกว่าระบบios