เล่ห์ซ่อนรัก

“อยากรู้อะไรอีกล่ะ” ชายหนุ่มถามกลับยิ้ม ๆ ท่าทางสบาย ๆ ของเขาทำให้ตรีปวายยื่นหน้าเข้าไปใกล้ยกมือป้องปากกระซิบพอให้ได้ยินว่า
“หวายอยากรู้ว่า...พื้นที่หัวใจหมอโหตอนนี้มีหวายครอบครองบ้างหรือยังคะ ?” โดยปกติแล้วหลังยิงคำถามกะลิ้มกะเหลี่ยออกไป ตรีปวายมักจะตบท้ายด้วยเสียงหัวเราะพิเศษอย่างตั้งใจ หรือไม่ก็สีหน้าบั่นทอนสุขภาพอารมณ์ของคนฟังทุกครั้ง...ทว่าสายตาตรงแน่วของชายหนุ่มในวันนี้นอกจากจะสยบอาการทุกอย่างของหล่อนแล้ว รอยยิ้มในแววตาคู่นั้นสะกดให้ตรีปวายขบเม้มริมฝีปากอย่างขัดเขิน...กระนั้นก็ยังสานสบตาอย่างดื้อดึง
มโหระทึกยกมือขึ้นกอดอกอีกครั้ง เอนหลังพิงเบาะรถ มองเห็นว่าพี่ชายล่ำลาเรียบร้อยและเดินกลับมาขึ้นรถรอจนสตาร์ทรถเรียบร้อยเขาจึงเบือนสายตามายังใบหน้าของหญิงสาวอีกครั้ง อดอมยิ้มกับสีหน้าเก้อกระดากที่นานครั้งจะได้เห็นไม่ได้ เขาถอนหายใจเบา ๆ ยื่นหน้ามาใกล้คนใคร่รู้ กระซิบเบา ๆ พอได้ยินก่อนกดกระจกขึ้นปิดและสะกิดคนขับให้ออกรถ ทิ้งไว้เพียงเสียงกระซิบที่ดังก้องสั่นคลอนหัวใจคนฟัง
...คำตอบนั้น...
‘บ้างแล้ว’