รักอย่างเสือ

ตื่นมาในสภาพล่อนจ้อนนอนกอดผู้ชายว่าตกใจแล้ว แต่ที่บรรลัยยิ่งกว่าคือไอ้พี่ชายไร่ข้างๆ ดันพังประตูเข้ามาเจอเข้าพอดี จากนั้นชีวิตผมก็เหมือนโดนเสือคลั่งตามจองเวรไม่เลิก!!!
------------
“ปะ...ไปฟัดกับหมาที่ไหนมา”
“หมาน้อยปรีย์จำไม่ได้เหรอว่าเมื่อคืนฟัดพี่ไปกี่รอบ”
เหมือนจะรับรู้สายตาผมที่มองมุมปากแตกๆ ของมัน พี่เสือจิ้มๆ มุมปากไล่มาถึงรอยจูบสีม่วงตรงคอถึงอก แล้วย้ายไปจิ้มรอยกัดอีกหลายรอยบนตัว ยิ่งมันจิ้มผมยิ่งเหมือนจะตาลายหน่อยๆ เกิดเห็นภาพหลอนว่าแต่ละรอยเป็นตัวเองที่เป็นคนทำ
ฉิบ!!! ไม่ๆๆ ตรูต้องตาฝาดไปเองแน่ๆ
“มะ...ไม่ต้องมาอำเลย ผมไม่ขำด้วย พี่ร่วมมือกับไอ้นับแกล้งผมก็บอกมาเถอะ”
“พี่ไม่ทำเรื่องไร้สาระแบบนั้น”
“งั้นก็ไปนอนกับคนอื่นมาก่อนที่จะพาผมกลับห้อง”
“ปรีย์ พี่ไม่ได้มั่ว เมื่อคืนพี่นอนกับปรีย์แค่คนเดียว”
บึ๊ม!!! ประโยคเดียวเหมือนโยนระเบิดลงกลางหัวผม ทำเอามึนงง นิ่งอึ้ง หลอกตัวเองต่อไปไม่ได้
แต่เดี๋ยวนะ...ผมลองลูบๆ คลำสำรวจตัวเองดู
ไม่มีรอยจูบ
ไม่มีรอยกัด
ไม่มีความรู้สึกว่าเจ็บในที่ที่ควรเจ็บหลังมีอะไรกับผู้ชาย
พี่มันต้องยังอำผมอยู่แน่ๆ
“ละ...แล้วทำไมผมไม่เห็น...เจ็บเลย” ผมเถียงออกไปอีกครั้ง
“ปรีย์เป็นคนจับพี่กด แล้วจะเจ็บได้ยังไง”