The SIN

ความผิดบาปที่แสนบริสุทธิ์ของหญิงสาวสองคนที่หลงไหลกันและกัน (แฝด)
/****/
“เค้าเป็นของตัวนะฝน เกิดมาเป็นของตัวคนเดียว”

ปลายฟ้าเอ่ยพลางพลิกตัวของปลายฝนไปอยู่ใต้ร่าง ก่อนจะจรดริมฝีปากเรียวสวยลงมาที่ริมฝีปากของปลายฝนแล้วบดเคล้าแผ่วเบา

“ตะ แต่”

เรียวปากร้องท้วงแม้จะมีความนุ่มนวลอ่อนโยนเคล้าคลอบนเรียวปากของเธออย่างอ่อนนุ่มเหมือนเยลลี่อุ่นๆ

ก่อนมือเรียวจะปลดเสื้อเปียกชื้นออกหมดจนเผยบราเซียสีขาวที่ปกปิดหน้าอกของปลายฝนเป็นปราการสุดท้าย จนกระทั่งปลายฟ้ารั้งมันขึ้นจนหน้าอกของปลายฝนทะลักชูชันขึ้นมาอย่างน่าอาย ปลายฟ้าจึงใช้มือบีบเคล้นแผ่วเบาจนปลายฝนสะท้านไปทั้งร่าง

สัมผัสอุ่นตัดกับอากาศเย็นเยียบให้เธอขนลุกซู่ไปหมด เธอวูบวาบกับสัมผัสจูบที่วาบหวามของปลายฟ้าและสัมผัสที่หวามไหวเหมือนกำลังจะลอยขึ้นบนฟ้า

ก่อนที่ปลายฟ้าจะเลื่อนริมฝีปากลงมาที่คอของปลายฝนแล้วขบเม้มอย่างเสียวซ่าน แล้วพรมจูบมาจนกระทั่งเนินอกจนเป็นรอยจ้ำกระจายไปทั่ว ก่อนที่ริมฝีปากริมฝีปากร้อนจะครอบครองดูดดันอย่างกระหายจนมันชูชันรับสัมผัส

“อืมม์”

สัมผัสของพี่ปลายฟ้าเสียวซ่านจนปลายฝนครางอย่างน่าอาย ก่อนที่มือของปลายฟ้าจะร่นกระโปรงเปียกชื้นขึ้นแล้วลูบสัมผัสโคนต้นขาใกล้เนินเนื้อสามเหลี่ยมของปลายฝนที่มีเพียงกางเกงในกางกั้น มือปัดผ่านเนินเนื้ออวบของปลายฝนเล็กน้อย ขณะที่ริมฝีปากดูดดันหน้าอกเปลือยเปล่าอย่างกระหายอยาก จนปลายฝนต้องขบริมฝีปากอย่างเสียววูบ

“มะ มันไม่ดีหรอกฟ้า”

“สิ่งที่ดีที่สุดคือเราจะเป็นของกันและกันอย่างสมบูรณ์ต่างหาก”