ไร่ภูตวัน

หมับ!! มือหนาคว้ามือหล่อนก่อนจะดันให้หล่อนขึ้นไปบนรถด้วยทันที เท้าเหยียบคันเร่งออกไปอย่างรวดเร็วแบบไม่เห็นฝุ่น หล่อนมองมือที่จับหล่อนแน่นแบบนั้นจนกระทั่งถึงหน้าเรือนสีขาวของเขา
“ผมมีเรื่องให้คุณช่วย”หล่อนมองหน้าเขา
“อะไรคะ”
“ช่วยมาเป็นแม่เลี้ยงให้ผมได้ไหม”

เธอยังจำวันแรกที่มาที่ไร่ภูตวันได้เป็นอย่างดี ไร่ชาที่ใหญ่เป็นอันดับสองของจังหวัดทางภาคเหนือของประเทศไทย หญิงสาวในชุดเสื้อยืดสีขาวกับเสื้อยีนส์ตัวนอกทำให้ดูเท่ห์ในสายตาคนงานนัก..หล่อนลงจากรถสองแถวที่วิ่งจากในเมืองมาราวๆชั่วโมงครึ่ง
บรืน รถโฟล์วิวที่ขับมาอย่างรวดเร็วจอดกระทันหัน เล่นเอาคนที่กำลังลากกระเป๋าเดินทางใบใหญ่กรีดร้องออกมา
“ขอโทษนะครับ พอดีผมไม่ทันเห็น”ชายหนุ่มวัยสามสิบสี่ปีลงจากรถ ใบหน้าหล่อเหลา จมูกโด่งเป็นสัน ทั้งยังผิวขาวเนียนละเอียดนั่นทำให้หล่อนต้องหยุดชะงัก