ลิขิตรัก..ฉบับหมอคิด..

“ขอบคุณมากค่ะ...พี่คิด”หญิงสาวยกมือไหว้ ขอบคุณชายหนุ่ม แต่เขากลับถือ โอกาสคว้ามือของเธอ มันเร็วดั่งงูฉก จนเธอเกือบเสียหลัก ดีที่เขาคว้าไว้ได้ แต่แทนที่เขาจะปล่อย เขากลับคว้าเธอเข้าไปกอดซะแน่น

“พี่คิด.....ปล่อยน้ำค่ะ”

“ทําไมต้องปล่อย” ชายหนุ่มทำท่ากรุ่มกริ่ม
“ก็พี่คิดกําลังทํางานอยู่ไม่ใช่หรือคะ”
“แต่ตอนนี้พี่ไม่อยากทําแล้วนี่”
] “ไม่เอาค่ะ” อันนทีเสียงเปล่งเสียงกระเส้าเว้าวอน
“แต่พี่อยากให้ ........อ้อมกอดนี้ให้น้ำคนเดียวนะ.. ไม่อยากได้เหรอ”ชายหนุ่มกระซิบแผ่วเบาข้างหูหญิงสาว ชวนจั๊กจี้หัวใจพิลึก หญิงสาวหัวเราะคิก ด้วยความขบขัน ปนเก้อเขิน ที่ชายหนุ่มซึ่งปกติก่อนหน้านี้เธอมักจะเจอเขาในบุคลิกที่ดุและเงียบขรึม แต่ตั้งแต่วันที่เขามาสารภาพว่า รักเธอ เขาก็เปลี่ยนไป ชายหนุ่มอารมณ์ดีขึ้น มีมุมที่หวาน จนเธอไม่อยากจะเชื่อตัวเองเลยว่าความรักจะมีอิทธิพลได้มากมายขนาดนี้ ทําให้ผู้ชายคนหนึ่งพูดอะไรที่หวานๆแบบนี้เป็นนด้วยหรือนี่......ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ

“ขําอะไร” หมอคิดถาม เมื่อเห็นหญิงสาวหัวเราะเบาๆ
“เปล่าค่ะ” หญิงสาวปฏิเสธ แต่สีหน้าและแววตาก็ยังขําไม่หาย
“ไม่บอก.....แบบนี้ก็ต้องโดน....”พูดจบเขาก็ก้มหน้าลงไปจูบเธออย่างรวดเร็วเพื่อไม่ให้เธอได้ตั้งตัว เขาจูบเธออย่างดูดดื่มและเร่าร้อน


“อื้อ~” หญิงสาวร้องอู้อี้ในคอ ไม่อาจต้านทานความหวานที่ชายหนุ่มเป็นฝ่ายเริ่มต่้นได้ จนเขาปล่อยปากเธอให้เป็นอิสระอีกครั้ง ทั้งคู่ประสานสายตากันพักใหญ่

หมอคิดยิ้มมุมปากเล็กน้อย ด้วยความพึงใจ ที่เห็นใบหน้าของหญิงสาวแดงปลั่งด้วยความเก้อเขินและยิ่งพอใจมากยิ่งขึ้นเมื่อเห็นสายตาที่แสดงออกถึงความเสียดาย ที่เขาถอนริมฝีปากออกจากปากเธอ เขาทําท่าจะก้มลงจูบเธออีกครั้ง แต่เธอกลับใช้มือเล็กๆ คู่นั้นดันตัวเขาออกห่าง แล้วใช้จังหวะเบี่ยงตัวหลบออกจากอ้อมกอดของเขา หญิงสาววิ่งไปหลบเขาที่มุมของห้อง เพื่อรักษาระยะความห่างไว้

“เออ.....น้ำว่า...เรากลับตึกดีกว่านะคะ...ดึกมากแล้ว” หญิงสาวเอามือลูบหน้า และเสยผม เพื่อแก้อาการขัดเขินของตัวเอง หมอคิดดูนาฬิกาที่ข้อมือ นาฬิกาบอกเวลา 20.08น. ‘ยังไม่ดึกเท่าไหร่นี่นา’


“สองทุ่มเอง....พี่ว่าคืนนี้เรานอนพักที่นี่ดีกว่านะ” ชายหนุ่มกล่าวพลางก้าวเดิน ไปหาเธออย่างช้าๆ แต่มั่นคง ส่วนอันนทีก็เดินถอยหลังเฉกเช่นเดียวกัน เธอไม่ไว้ใจเขา และไม่ไว้ใจตัวเอง

“น้ำ....หนีพี่ทําไม” ชายหนุ่มถามใบหน้ายิ้มๆ หัวเราะขําเมื่อเห็นท่าทางของเธอ เหมือนลูกแกะน้อย ที่กําลังวิ่งหนี หมาป่าที่กําลังหื่นกระหาย

“พี่คิด...ก็อย่าทำแบบเมื่อกี้นี้อีก แล้วน้ำจะไม่หนี”


“ทําแบบเมื่อกี้นี้....ทําอะไร” ชายหนุ่มถาม ตีหน้าซื่อได้อย่างแนบเนียน ในขณะที่สองเท้าของเขาก็เดินเข้าใกล้เธออย่างกระชั้นชิด

“ก็...ก็ทํา”หญิงสาวอ้ำอึ้ง ไม่รู้จะตอบโต้อย่างไรดี ความเจ้าเล่ห์เจ้ากลสู้เธอสู้หมอคิดไม่ได้เลยจริงๆ ได้แต่คิดในใจ ‘จะบ้าเหรอ.. จะให้น้ำตอบได้ยังไงว่า ห้ามพี่คิดจูบน้ำ อยู่ใกล้พี่คิดทีไร น้ําเสียเปรียบทุกที ถึงแม้น้ำจะชอบก็เถอะ’
และไม่ ทันได้ระวังตัว เขาก็คว้าตัวไปกอดอีกครั้งจนได้

“พี่คิด....ปล่อยน้ํา” หญิงสาวดิ้นขลุกขลักในอ้อมกอดของเขา

........................................................................................................................

“โอ๋ๆ น้องฟ้าอย่าร้องนะ ได้ๆ พี่จะเล่นเป็นเพื่อนให้น้องฟ้าเองแล้วกัน และจะไม่ทิ้งน้องฟ้าไปไหนอีก”
“จริงๆ นะ ฟ้าขอคำสัญญา ว่าพี่รักจะมีแต่ฟ้าคนเดียว” เด็กหญิงยื่นนิ้วก้อยให้ เพื่อเกี่ยวก้อยสัญญา เด็กชายรักเสมอรู้สึกแปลกๆกับสีหน้า น้ำเสียง และแววตาจริงจังของเด็กหญิง แต่ในที่สุดเขาก็ยื่นนิ้วก้อยกลับ เพื่อเกี่ยวก้อยสัญญา
“พี่สัญญา”