ยอดชู้อสูรทราย

รถหรูหราราคาร้อยล้านถูกขับมาจอดหน้าคลับชื่อดังของนิวยอร์กก่อนร่างสูงหล่อเหลาของเตมินจะก้าวยาวๆ พร้อมบอดี้การ์ดสองคนตรงเดินนำหน้าไปยังห้องวีไอพีที่ประจำอย่างรู้หน้าที่ ทั้งสามมาตามปกติแต่กำลังจะเกิดเรื่องไม่ปกติขึ้นในเวลาอันสั้นข้างหน้านี้

“ผลัวะ ช่วยด้วยช่วยฉันด้วยค่ะ” ทั้งสามคนเพิ่งเข้ามาถึงห้องวีไอพียังไม่ทันได้สั่งอะไร ก็มีผู้หญิงสวยตากลมหวานน่ารักคนหนึ่ง เธอใส่ชุดเดรฟสายเดี่ยวสีชมพูรัดรูปผมยาวสยายเต็มแผ่นหลังบาง ผลักประตูห้องเข้ามาอย่างรวดเร็วมีอาการสั่นเทาเหมือนลูกนกตกน้ำ ตรงดิ่งเข้ากอดแขนแกร่งของจามินแน่นร่างกายสั่นทิ่ม สายตามองตรงไปยังประตูทางเข้า บอดี้การ์ดมัวแต่อึ้งกับความสวยตรงหน้าไม่ทันระวังตัวให้นาย

“คุณเป็นใคร” ตวาดเสียงเข้มดุดัน พร้อมพยายามดึงมือเล็กที่กอดแขนตนแน่นออก ยัยบ้านี่ยังเอาอกนุ่มนิ่มบดเบียดหาต้นแขนตน จนปลุกเร้าอารมณ์ดิบในตัวยิ่งนัก

“ฉันๆ ...จันทร์เจ้าค่ะ.. คุณเตมินช่วยด้วย” ชื่อนั่นคุ้นหูแต่นึกไม่ออกว่าเธอเป็นใคร จนหญิงสาวหยิบแว่วตาหนาเต่อจากกระเป๋าราคาแสนถูกขึ้นสวมใส่บนตาสวยกลมหวาน เขาถึงจำเธอได้

“นี่เธอเองหรือ” เขาจำได้ทันที เธอคือเพื่อนร่วมห้องวิชาบริหารกับเขา แม้จะเจอเพียงอาทิตย์ละครั้งในคาบนี้ แต่ยัยนี้มีจุดเด่นตรงที่ เฉิ่มเชยที่ผู้ชายทุกคนต่างหันหน้าหนีไม่อยากยุ่งด้วย ยิ่งเขาด้วยยิ่งไม่เคยปรายตามอง เพราะเขาชอบคนสวยพวกเพื่อนสาวก็สวยสดงดงามระดับนางงามทั้งนั้น แต่ที่ไม่เข้าใจคือแม่นี่มาทำอะไรที่นี่แล้วยังชุดรัดรูปค่อนข้างโป๊ะนี้อีก เธอกล้าใส่ได้ยังไงมันไม่ใช่ตัวเธอเหมือนเคยเห็นเลย ชุดที่ใส่ในมหาลัยของเธอนั้นแค่นึกก็สยองแล้ว เสื้อตัวใหญ่เก่าๆ ราคาถูก กระโปรงหรือกางเกงต้องยาวถึงข้อเท้า ตามด้วยรองเท้าหุ้มส้นผ้าใบเก่าๆ ภาพนี้คือตัวเธอที่ทุกคนในมหาลัยรู้จักดี

“ค่ะ...คือฉันถูกพี่ชายหลอกมาให้เสี่ยเพราะเขาติดหนี้เสี่ย ฉันทำร้ายเสี่ยเลยหนีมาได้ ช่วยฉันด้วยนะคะ อย่าส่งตัวฉันออกไปด้านนอก พวกนั้นต้องฆ่าฉันทิ้งแน่ค่ะ” หน้าตาซีดเผือดกายบางยังสั่นเทาไม่หายที่

สำคัญคอยจ้องยังประตูตลอดเวลา ดวงตาคมดุจ้องมองสังเกต ไม่คิดว่ายัยเฉิ่มนี้จะมีรูปร่างเย้ายวนหน้าตาสะสวยใต้แว่นหนาเตอะ ยั่วอารมณ์เพศตรงข้ามได้มากขนาดนี้ แต่ก่อนแทบมองไม่เห็นรูปร่างอวบอิ่มน่าฟัดน่ากลืนกินสักครั้งเลย

“ได้สิ...แต่ฉันจะได้รับอะไรตอบแทนล่ะ” ความคิดเห็นแก่ตัวมีแผนร้ายเกิดขึ้นในหัวของเตมินทันทีเมื่อเห็นรูปร่างหน้าตาคนตรงหน้า อารมณ์บางอย่างลุกโชนอย่างควบคุมไม่ได้ กายแกร่งร้อนผ่าวเต็มไปด้วยความต้องการคนตรงหน้าจนน่ากลัว

“คุณต้องการอะไร...ฉันให้ได้ทุกอย่างค่ะ” สาวน้อยแสนซื่อตามไม่ทันคนเจ้าเล่ห์อย่างเขาตอบอย่างใสซื่อ ไม่ลังเลหรือข้องใจสงสัยเลย คำบอกของเธอสร้างความพอใจให้กับเสือร้ายมาก หัวเราะร่าในอกทีเดียว แต่คนซื่ออย่างเธอหรือจะอ่านออกเข้าใจสิ่งที่เขาต้องการ

“งั้นเวลานี้เดียวนี้ ขอมัดจำไว้ก่อนนะ” เขาไล่บอดี้การ์ดออกจากห้องด้วยสายตาคม ก่อนจะจับร่างบางนอนราบไปกับโซฟาตัวใหญ่เท่าเตียงนอน แววตาวาบหวิวต้องการร่างงามแสดงออกชัดเจน ร่างสูงขึ้นทาบทาบไว้ แผงอกแกร่งแนบสนิทกับอกอวบอิ่มของคนตัวเล็ก ดูเหมือนเธอจะตกใจจึงดิ้นรนสู้เล็กน้อย สีหน้าซีดเซียวด้วยความหวาดกลัวเขาขึ้นมาทันที

“นิ่งๆ สิ..แค่จะพิสูจน์ว่าเธอจะให้ฉันได้ทุกอย่างจริงยังปากพูดหรือเปล่าไง” หน้าคมห่างเพียงคืบกับหน้างามจนสัมผัสลมหายใจของกันและกันได้ เขาเอ่ยเสียงสั่นพร่าอารมณ์ดิบถูกกระตุ้นอย่างรวดเร็วจนเจ้าตัวก็บังคับไม่ได้ เพียงแค่ได้สัมผัสกับร่างนุ่มนิ่มใต้ร่างเนื้อแนบเนื้อแค่นั้น

“อื้อๆ” สาวน้อยได้แต่ครางในลำคอเมื่อโดนคนตัวโตบดจูบขยี้อย่างรุนแรงและป่าเถื่อน จนปากงามบวมช้ำไปหมด เขาดึงชุดเดรสสายเดี่ยวลงกองไว้ที่เอวบางง่ายดาย ใช้มือหนาเคล้นคลึงเต้างามอย่างแรงด้วยความดิบเถื่อนของอารมณ์ใคร่ ก่อนกระชากยกทรงไร้สายโยนไปกองยังพื้นใกล้โซฟา

“อืม.....คุณเตมิน...อ๊ะ..ฉันเจ็บ” คนตัวเล็กทักท้วงร้องครางเสียงสั่นน้ำตาไหลรินเริ่มกลัวเขาจับใจ เขาเคล้นคลึงเต้างามแรงจนแดงเถือกทั่วสองเต้างาม เตมินเห็นอีกคนร้องไห้สะอื้นเบาๆ เขาจึงค่อยๆ ลดความ ป่าเถื่อนลง เริ่มเล้าโลมอีกคนอย่างอ่อนโยนแทนทั้งปากกับลิ้นร้อนชื้น ปากหนาดูดดื่มดึงทึ้งเต้างามสร้างอารมณ์เสียวซ่านวาบหวิวแก่คนใต้ร่างได้ไม่น้อย เขาดูดดื่มเต้างามอยู่นานก่อนจะถลกกระโปรงเธอมากองตรงเอวคอด ดึงกระชากกางเกงในตัวสวยออกจากร่างเล็กโดยเร็ว ลูบไล้มือไปสัมผัสดอกไม้งามด้วยความตื่นเต้นเกินบรรยาย

“หวานยิ่งกว่าครั้งใดๆ” รู้สึกว่าทั้งปากทั้งร่างของยัยเฉิ่มนี้ ช่างหอมหวนนุ่มลิ้นยิ่งกว่านางใดที่เขาเคยสัมผัสมาทีเดียว เขาตัดสินใจแล้วว่าจะเก็บเธอไว้เชยชมคนเดียวจนกว่าจะเบื่อ แล้วค่อยปล่อยเธอไปดีกว่า.................................................................................................

“เธอทำความสะอาดห้องอย่างไงฝุ่นยังเต็มเลย” เป็นเสียงตวาดดุกร้าวแสนกระด้างของจามินหลังกลับมาถึงบ้าน ที่จริงก็สะอาดดีอยู่แต่เป็นเพราะอาการอยากลงโทษคนซื่อบื้อ หัวอ่อนไม่ทันคนอย่างเธอมากเท่านั้นเอง

“ดอกโศกทำแล้วจริงๆ นะคะ..ทั้งกวาดทั้งถูกหลายรอบเลยค่ะ” แม่บ้านสาวก้มหน้าสั่นงกๆ เขาคงหาเรื่องลงโทษเธอเช่นทุกวันอีกแล้ว เธอแสนจะกลัววิธีการลงโทษของเขามากมาย เพราะทำให้เธอหายใจหายคอแทบไม่ทันเสียวซ่านวาบหวิวไปทั่วร่าง ต้องร้องครวญครางด้วยความกระเส่าอย่างน่าอับอายทุกครั้งไป

“อย่างงี้...ต้องลงโทษ” จบคำเขาดึงกระชากร่างเล็กของแม่บ้านสาวลุกขึ้น ก่อนผลักเธอนอนราบไปบนเตียงกว้าง เขาจึงขึ้นทาบทับร่างบางไว้ใต้ร่างหนาสูงสง่าทันที ดึงทึ้งเสื้อยึดตัวใหญ่เก่าๆ ราคาถูกๆ ออกจากร่างบาง ตามด้วยยกทรงตัวจิ๋วอย่างรวดเร็วไม่ให้เธอตั้งตัวทัน

“คุณจามิน อย่าค่ะ...ดอกโศกกลัวแล้ว” เธอยกมือไหว้ขอเขาอย่างน่าสงสารเวทนา ร่างกายสั่นเทาเช่นทุกครั้ง ปากน้อยๆยังค้านไม่หยุด ทั้งๆ ที่ก็รู้ว่าเขาไม่มีวันฟังหรือปล่อยจนกว่าจะได้ในสิ่งที่ต้องการเสียก่อน

“ทำผิดก็ต้องโดนลงโทษซิ ดอกโศก” เขาจับข้อมือบางกดแนบไปกับที่นอนข้างศีรษะงาม ก้มลงจูบปากงามอย่างดูดดื่มเรียกร้อง สอดแทรกลิ้นหนาสู่โพรงปากงามตวัดรัดลิ้นเล็กดึงสู่ปากเขาอย่างล้อเลียน อีกคน เธอจูบไม่เป็นเอาเสียเลยแม้เขาจะสอนเธอมาหลายครั้งแล้วก็ตาม เขารู้ว่าเธอจะอ่อนระทวยยินดีให้เขาเชยชมร่างงาม เมื่อถูกเล้าโลมจนสติกระเจิงด้วยมือกับปากเขา เขาชอบจูบเธอมากถึงขนาดต้องโกหกว่าเธอทำงานไม่ดีจะได้ลงโทษเธอทุกวันเรื่อยไป

“อื้อ...อ๊ะ... คุณจามิน” แม่สาวน้อยครวญครางเรียกชื่อเขาอย่างกระสันเช่นทุกวันอีกแล้ว จริงอยู่เขารังแกเธอทุกวันแต่เพียงภายนอกเท่านั้น ไม่เคยล่วงล้ำถึงภายในให้เธอเสียหายจริงๆ สักครั้งเดียว เขาคิดเสมอว่ายังไม่ถึงเวลาอันควร รอให้เขากับเธอพร้อมกว่านี้ ยิ่งอยู่ใกล้เธอเขายิ่งต้องการร่างกายของแม่บ้านสาวเข้าไปทุกวัน เขาเองก็ไม่รู้ว่าจะทนได้นานแค่ไหนที่จะไม่กลืนกินเธอ ถ้าความอดทนของเขาขาดลงวันไหนเธอคงต้องเป็นของเขาอย่างเลี่ยงไม่ได้