ตรวนรัก

ภัทธิรากับฐากูรเป็นเพื่อนที่คบกันมานานแสนนาน
ก่อนที่คืนเร่าร้อนระหว่างกันและกัน
จะก่อให้เกิด ‘ตรวนรัก’ ที่จะพันธนาการเธอและเขาเอาไว้ด้วยกันตลอดกาล
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
“งานแต่ง?”
“ใช่! แล้วก็ควรจะรีบจัดงานก่อนที่ภัทจะท้องโตขึ้นด้วยนะ”
“เดี๋ยว...เดี๋ยวก่อนนะ” ไม่เห็นด้วยเลย ใครเหรอที่บอกว่าท้องแล้วต้องแต่งงานกัน
“ไม่ควรจะเกินเดือนหน้า นี่ก็น่าจะ...” พยายามนับวัน “สักสองเดือนแล้วใช่ไหม”
“ใช่! แต่เรื่องแต่งงานกัน ภัทไม่เห็นด้วยนะ”
“ทำไม? หรือว่าจะแค่จดทะเบียนกันก่อนล่ะ แล้วค่อยฉลองทีหลัง เอาแบบนั้นก็ได้นะ” จะว่าไปทุกอย่างแล้วแต่คนเป็นเจ้าสาวเลย
“ไม่...คือ ‘ไม่’ อะไรทั้งนั้น...‘ไม่’ ทุกอย่างนั่นล่ะ”
“ยังไง”
มองคนที่เปลี่ยนมานั่งหน้าบึ้งกอดอก ไม่บอกก็รู้ว่าฐากูรกำลังไม่พอใจเธอ แต่นี่มันชีวิตคนจริงๆ เลยนะ จะให้แต่งงานกันเฉยๆ เนี่ยนะ โลกมันหมุนไปขนาดไหนแล้ว แค่ท้องไม่ได้หมายความว่าต้องแต่งงานกัน
“ไม่แต่งงาน ไม่จดทะเบียน...”
“แล้วจะย้ายมาอยู่ด้วยกันเฉยๆ เนี่ยนะ”
“ไม่อยู่ด้วยกันด้วย บ้านใครบ้านมัน แค่มีลูกด้วยกันเฉยๆ” พยายามจะอธิบายให้ง่ายที่สุด แต่คนตรงหน้าทำท่าเหมือนไม่เข้าใจคำพูดง่ายๆ เลยสักคำ
“แต่พวกเรากำลังจะมีลูกด้วยกันนะ ฐาเป็นสามีภัทนะ” ใจน่ะอยากใช้คำพื้นบ้านเลยด้วยซ้ำ เธอเป็นเมียเขานะ...ให้ตายเหอะ
“ฐาไม่ใช่สามีภัท แต่เป็นแค่พ่อของลูกในท้องภัทก็แค่นั้นเอง”
นี่เขารู้สึกเหมือนได้ยินเสียงวิ้งๆ คล้ายคนถูกตบบ้องหูแรงๆ ไม่ใช่สามี แล้วเขาทำลูกเข้าท้องเธอได้ไงวะ
“เพราะฉะนั้น ถ้าเป็นเรื่องของลูก ภัทจะไม่กีดกัน แต่เราจะไม่แต่งงานกัน”
“เพราะอะไร”
นี่เป็นคำถามที่ตอบยากจัง ใครจะคิดว่ารักสนุกคืนนั้นคืนเดียวจะตามมาด้วยปัญหาความไม่เข้าใจอะไรของฐากูร
“ก็เพราะ...พวกเราไม่ได้รักกัน จะแต่งงานกันได้ยังไง”
วิ้งอีกแล้ว นี่เธอมานอนกับเขาทั้งที่ไม่ได้แม้แต่จะคิดรักชอบกันเลย นี่เขาไม่ใช่แค่ผู้ชายข้างทางนะ เขาเป็นเพื่อนของเธอ และตอนนี้สถานะก็เพิ่มขึ้นเป็นสามีและพ่อของลูกเธอด้วย!
“ก็ต้องแต่ง เพราะลูกต้องมีครอบครัวที่สมบูรณ์”
“ไม่จำเป็นมั้ง พวกเราก็แค่ช่วยกันเลี้ยงลูก ในฐานะเพื่อนก็พอนะ...”
“คิดน้อยมาก เราทำเด็กคนนี้เกิดมาแล้วนะ จะว่าไปภัทไม่ใช่เหรอที่เป็นฝ่ายเข้ามาหาฐาคืนนั้น หรือภัทจะทำตัวไร้ความรับผิดชอบ!” ใช้ไม้แข็งแบบนี้แหละ ถ้าเธอยังคิดจะปฏิเสธอีกได้ก็ให้มันรู้กันไป
“นี่ฐา...จะมาร้องหาความรับผิดชอบกับภัทเนี่ยนะ!” ถ้าที่นี่จะรโหฐานและเป็นส่วนตัวมากกว่านี้ เธอจะอาละวาดเขาให้น่าดูเลย
“ใช่! เอาน้ำเชื้อไป ปล้นเอาลูกแถมไปอีกคน ก็ต้องรับผิดชอบชีวิตฐาด้วย”
ภัทธิราอ้าปากค้าง มองคนที่เป็นบ้าไปแล้ว นี่มันยุคไหนกันนะ ผู้ชายถึงได้มาร้องหาความรับผิดชอบจากผู้หญิง
“และบอกเลยว่าฐาจะเริ่มหน้าที่ของพ่อ จันทร์นี้...จะย้ายเข้าไปอยู่กับภัทที่บ้าน ถ้าภัทไม่โอเคก็เริ่มคิดได้แล้วว่าจะโอเคเมื่อไหร่”