แก่แล้วรักไหม?

ไม่น่าเชื่อว่าเด็กน้อยคนนั้น โตขึ้นมาสวยน่าฟัดขนาดนี้
รู้ว่าเธอแอบเรียกเขาว่า 'ลุง' อยู่บ่อยๆ
ก็รู้หรอกว่าตัวเองแก่กว่าเธอหลายปี แต่แก่แล้วไง แก่แล้วรักไหมล่ะ?!

ธนู อดีตนายตำรวจที่ลาออกจากราชการหลังจากที่ย้ายลงใต้ได้สามปี เขากลับบ้านมาพบว่า ปาลิตาเด็กสาวที่เขาเคยเอ็นดูโตขึ้นมาก เธอเปลี่ยนไปจนทำให้หัวใจที่เคยด้านชาของเขากลับมาเต้นระรัวได้อีกครั้ง!

******
“ใช่สิ คุณช่วยหนูได้เมื่อครั้งที่แล้ว แต่ครั้งนี้คุณคงช่วยหนูไม่ได้หรอก”

“ทำไมคิดงั้น ลองบอกมาก่อนสิว่าปัญหาของเธอคืออะไร ฉันจะบอกเองว่าช่วยได้หรือไม่ได้”

“ช่วยนอนกับหนูได้ไหม?”

“ฮะ! ว่าไงนะ!” เขาทะลึ่งตัวขึ้นนั่งหลังตรง แตกตื่นกับสิ่งที่ได้ยิน

“ไม่ต้องตะโกนหรอกน่า รู้นะว่าคุณได้ยินชัดแล้ว จะต้องให้พูดซ้ำทำไม” หญิงสาวจ้องหน้าเขาไม่หลบทั้งที่อกสั่นใจเต้น พูดออกไปแล้ว ก็นึกอยากตบปากตัวเองนัก ความรู้สึกอ่อนแอผิดหวังพ่ายแพ้เรียกสัญชาตญาณอยากประชดของเธอให้ลุกฮือขึ้นมาได้อย่างไม่น่าเชื่อ

“ห้ามพูดแบบนี้กับผู้ชายคนอื่นนะ ห้ามเด็ดขาด!” เขาบอกเสียงห้วน ก่อนจะคว้าร่างบางเข้ามาแนบตัวทันที สองมือจับกรอบหน้ารูปหัวใจให้แหงนขึ้นรับจุมพิตกะทันหันของตนได้แม่นยำไม่พลาดเป้า เขาจูบอย่างแผ่วเบาในคราแรก ก่อนจะค่อยๆ เพิ่มความดุดันขึ้นเรื่อยๆ คนโดนจูบตาโตด้วยความตกใจ ไม่ได้ขัดขืนแต่ก็ไม่คล้อยตาม ภาวะช็อกด้วยการกระทำไม่คาดฝัน อันเกิดจากคำพูดพล่อยๆ ของตนเองนั้นเล่นเอาปาลิตาทำอะไรไม่ถูก

“อื้อ...” ระดับความหนักหน่วงของจุมพิตเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนสองมือน้อยต้องดันแผงอกกว้างไว้ อยากให้เขาลดความดุดันลงแต่ดูจะไม่ได้ผล ยิ่งเขาจูบเธอยิ่งอ่อนระทวย สัมผัสจากคนที่เธอรู้จักดีแต่ไม่เคยใกล้ชิดกันถึงขั้นนี้ทำใจสาวไหวสั่น มือเล็กสั่นระริกตกลงข้างตัวไม่มีแรงผลักไสเขาอีกต่อไป ได้แต่ปล่อยให้เขาล่อลวงตักตวงได้ตามใจ เป็นเวลานานจนเธอเริ่มเคลิบเคลิ้มนั่นละ เขาถึงผละออก ใบหน้ารูปหัวใจแดงก่ำ ตาปรือปรอย ปากแดงเจ่อนี่ช่างล่อลวงให้เขากลับไปตักตวงความหวานนัก หนุ่มใหญ่ต้องเตือนสติตัวเองก่อนจะประคองสองแก้มสาวให้มองสบตากัน

“นี่แค่จูบยังไปไม่ถึงไหนเลยก็อ่อนระทวยซะแล้ว ไอ้ที่ชวนเมื่อกี้เนี่ย จะมีแรงทำจริงเหรอเรา หืม?” สายตาพราวระยับทั้งยังคำพูดชวนโมโหนั่นทำเอาคนโดนมนตร์จุมพิตเริ่มได้สติ “รู้หรือเปล่าว่าถ้าพูดแบบนี้กับผู้ชาย ผลมันจะออกมาเป็นยังไง?”