ศิวัชเสน่หา

“คุณก็พูดได้ซิ คุณไม่ได้รักผมด้วยชีวิตอย่างที่ผมรักคุณนี่ คุณคิดว่าผมรู้สึกยังไง กลัวแค่ไหนที่รู้ว่าคุณออกมาข้างนอกโดยไม่มีคนติดตาม คุณไม่รู้หรอกว่าผมเหมือนจะขาดใจตายที่รู้ว่าคุณอยู่ในอันตราย ทั้งที่ผมรักคุณหมดหัวใจแต่คุณไม่เคยเห็นค่ามันเลย ความรักของผมเป็นแค่เศษเถ้าธุลีในสายตาคุณ ที่คุณยังอยู่ข้างผมเพราะผมบังคับคุณ เอาครอบครัวของคุณเป็นตัวประกันให้คุณอยู่กับผมไง คุณถึงยอมทิ้งความรู้สึกผมออกมาช่วยเพื่อนคุณแบบนี้โดยไม่บอกผม”
รถยนต์ทุกคันของเขาถูกติดสัญญาณจีพีเอส เมื่อมันขับเคลื่อนออกไปเขาย่อมรู้แล้วถึงความไม่ปกติ ยิ่งเธอเสี่ยงอันตรายเพื่ออมันตราโดยไม่ยอมบอกเขา ยิ่งทำให้เขาทั้งห่วงทั้งโกรธ จนสติหลุดพรั่งพรูความในใจออกมาราวเขื่อนแตก ความเจ็บปวดทะลักทลายออกมาโดยไม่สนใจคนรอบข้าง
วรงค์สิริเจ็บหน่วงที่หัวใจ การที่เธอไม่เคยบอกความรู้สึกให้เขารู้ เป็นการทำร้ายเขามากมายถึงเพียงนี้เชียวหรือ เธอไม่ได้อยู่กับเขาด้วยเหตุผลเหมือนเมื่อแรก แต่เธออยู่กับเขาด้วยความเต็มใจที่พร้อมยอมเอาชีวิตมาอยู่บนความเสี่ยง ดวงตากลมโตที่พร่าเลือนไปด้วยม่านน้ำตาที่ไหลกบตา ก่อนจะฉวยคว้ามีดพกจากบอดีการ์ดของชายหนุ่มที่ยืนประกบเธออยู่มาถือเอาไว้มั่น มือเล็กจับช่อผมก่อนจะใช้มีดคมตัดฉับ
“คุณทำบ้าอะไร?” น้ำเสียงห้วนกระชากด้วยความเกรียวกราดปนกับความตระหนก
“ตัดผมที่คุณวัชคิดว่าวรรณรักมันหนักหนาไง ไม่มีอะไรที่วรรณจะรักเท่ากับคุณหรอก วรรณผิดที่ไม่เคยบอกคุณ เพราะคิดว่าสิ่งที่วรรณทำอยู่จะทำให้คุณรู้ว่าวรรณรักคุณ การที่เราอยู่ด้วยกันมาขนาดนี้ วรรณไม่คิดเลยว่าคุณจะงี่เง่าคิดว่า วรรณไม่รัก คิดว่าวรรณจำใจอยู่กับคุณ ถ้าวรรณไม่รักวรรณจะสนใจจะตามใจคุณอย่างนั้นหรือ จะยอมทำตามที่คุณบอกไหม ต้องเจ็บตัวฝืนใจทำตั้งมากมาย คิดว่าถ้าวรรณไม่เต็มใจ วรรณจะพยายามทำเรื่องพวกนั้นทำไม คุณมันงี่เง่า ฉันโกรธคุณมากและจะไม่ยกโทษให้ง่ายๆ เด็ดขาดเลย...”
สรรพนามตอนท้ายเปลี่ยนเป็นห่างเหินก่อนจะปล่อยโฮด้วยความเสียใจ น้อยใจ ตกใจ ทุกความรู้สึกอยู่ในภาวะกดดันอย่างสุดขีด ปลดปล่อยอารมณ์อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ศิวัชตะลึงงันก่อนจะปล่อยมือจากร่างของมือปืน รีบตรงเข้าไปกอดปลอบภรรยาอย่างแสนรัก
“ผมขอโทษ ผมมันงี่เง่าเอง ทูนหัวอย่าโกรธนะครับ คุณวัชจะไม่งี่เง่าแบบนี่อีกเด็ดขาดนะครับผมขอโทษ ยกโทษให้ผมนะครับ...เมียจ๋า”
ชายหนุ่มละมือจากภรรยาก้มลงกอบเส้นผมที่เธอตัดทิ้งไว้ขึ้นมา ก่อนจะเอายัดใส่กระเป๋ากางเกงของตัวเองอย่างแสนถนอม
“ผมรักทุกอย่างที่เป็นวรรณ และรักทุกอย่างที่วรรณรัก ขอโทษที่ทำให้ร้องไห้ สัญญาว่าจะไม่มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นระหว่างเราอีกเด็ดขาด”